#حرف_چهارم رها کن و برو، عالَم، جهان اندازه هاست، و پوشیدن جامه‌های بزرگتر، مستلزم تنگ شدنِ جامه‌های امروز است. #اوست که جز او، جامه‌ای برای پوشیدن، پناهی برای لانه گزیدن، چشمانی برای خیره شدن، و آغوشی برای حل شدن ... نیست! ※ #اوست که در پسِ هر رها کردن و رفتن، یک پوسته از روی جانت بر‌میدارد، و تو را به لمس آنچه در نزد اوست، بیشتر راه می‌دهد.