❇️ تفسیر اما موسى (علیه السلام) در مقام دفاع از خویش برآمد، با بیان دو دلیل پرده ها را کنار زده و دروغ و تهمت آنها را آشکار ساخت. نخست به آنها گفت: آیا وقتى حق به سراغ شما آمد، آن را سحر مى خوانید؟ آیا این سحر است؟ و هیچ شباهتى با سحر دارد؟ (قالَ مُوسى أَ تَقُولُونَ لِلْحَقِّ لَمّا جائَکُمْ أَ سِحْرٌ هذا). یعنى: درست است که سحر و معجزه هر دو نفوذ دارند، این حق و باطل هر دو ممکن است مردم را تحت تأثیر قرار دهند، ولى چهره سحر که امر باطلى است، با چهره معجزه که حق است، کاملاً از هم متمایزند. نفوذ پیامبران، با نفوذ ساحران قابل مقایسه نیست. اعمال ساحران کارهائى بى هدف، محدود و کم ارزش است؛ ولى معجزات پیامبران هدف هاى روشن اصلاحى، انقلابى و تربیتى دارد و در شکلى گسترده و نامحدود عرضه مى شود. به علاوه ساحران هرگز رستگار نمى شوند (وَ لایُفْلِحُ السّاحِرُونَ). 🌼🌼🌼 این تعبیر، در واقع دلیل دیگرى بر تمایز کار انبیاء از سحر است، دلیل سابق، از تفاوت سحر و معجزه، و چهره و هدف این دو، جدائیشان از یکدیگر سخن مى گفت. اما در اینجا از تفاوت حالات و صفات آورندگان سحر و آورندگان معجزه، براى اثبات مطلب استمداد شده است. ساحران، به حکم کار و فنّشان که جنبه انحرافى و اغفالگرانه دارد، افرادى سود جو، منحرف، اغفالگر و متقلّب اند، که آنها را از خلال اعمالشان مى توان شناخت اما پیامبران، مردانى حق طلب، دلسوز، پاکدل، باهدف، پارسا، و بى اعتنا به امور مادّى هستند. ساحران، هرگز روى رستگارى را نمى بینند و جز براى پول و ثروت و مقام و منافع شخصى کار نمى کنند. در حالى که هدف انبیاء، هدایت، منافع خلق خدا، و اصلاح جامعه انسانى در تمام جنبه هاى معنوى و مادّى است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۷ سوره مبارکه یونس) 🆔https://eitaa.com/momenat_tf