در نجف‌آباد متولد شد. یک ساله بود که خانواده‌اش به اصفهان عزیمت کردند. دورۀ کودکی‌اش در آغوش پر مهر و ‌محبت مادر، به فراگیری قرآن و آموزه‌های دینی سپری شد. به قول مادر از دو سالگی به دنبال مُهر و جانماز بود. پدرش، قربانعلی مردی مهربان، خوش برخورد و خوش کلام بود که با شغل کفاشی، رزقی حلال بر سر سفره می‌گذاشت. احمد خیلی زود دل باختۀ علمدار کربلا شد. روزی پدر او را به مدرسه ‌برد. در کوچۀ مدرسه، سقاخانه‌ای وجود داشت که بالای آن تمثالی از حضرت عباس(علیه السلام) پرچم در دست دیده می‌شد، احمد دربارۀ عکس پرسید و پدر واقعۀ کربلا و فداکاری عباس(علیه السلام) را برای او بازگو کرد. از همان موقع، پدر متوجه شد که پسرش دل باختۀ علمدار کربلا شده است. در مدرسه فردی شلوغ بود؛ اما وقتی بازرس می‌آمد، تنها احمد جوابگوی سؤال‌هایش بود. از کلاس اول راهنمایی حین درس‌ خواندن، اوقات فراغت را در مغازۀ پدر مشغول کار می‌شد و از همان دوره آرام ‌آرام با فعالیت‌های سیاسی آشنا شد و به مطالعۀ کتاب‌های مذهبی روی آورد. 🆔https://eitaa.com/momenat_tf