«اجتهاد» به مفهوم واقعى كلمه، يعنى تخصص و كارشناسى فنى در مسائل اسلامى، چيزى نيست كه هر «از مكتب گريخته‌اى» به بهانه اينكه چند صباحى در يكى از حوزه‌هاى علميه به‌سر برده است بتواند ادعا كند.
قطعاً براى تخصص در مسائل اسلامى و صلاحيت اظهار نظر، يک عمر اگر كم نباشد زياد نيست، آن‌هم به شرط اينكه شخص از ذوق و استعداد نيرومندى برخوردار و توفيقات الهى شامل حالش بوده باشد.
گذشته از تخصص و اجتهاد، افرادى مى‌توانند مرجع رأى و نظر شناخته شوند كه از حداكثر تقوا و خداشناسى و خداترسى بهره‌مند بوده باشند. تاريخ اسلام افرادى را نشان مى‌دهد كه با همه صلاحيت علمى و اخلاقى هنگامى كه مى‌خواسته‌اند اظهار نظرى بكنند مانند بيد بر خود مى‌لرزيده‌اند.
« شهید مطهری»