*در آستانه ماه مبارک رمضان* *خدای مهربان خانه ای دارد در مکان؛* *برای میهمانی بندگانش،به نام کعبه* *که حاجیان به آن رو می کنند* *و خانه ای دارد در زمان به نام «ماه مبارک رمضان»؛ که او به همه رو می‌کند،* *و نسیم رحمت اش در هر خانه و کاشانه ای مردم را به مناجات با معبود فرامی‌خواند !* *ماهی با بهترین روزها و ساعت ها که نفس هایش تسبیح،* *خوابش عبادت،* *و دعا در آن مستجاب است؛* *ماهی که در آن درهای بهشت باز و درهای جهنم بسته و دست‌های شیاطین نیز بسته در زنجیر است.* *من* *در تمام این ماه باید مراقب باشم؛* *با حرکاتم دست های او را باز نکنم،* *ودرهای بسته جهنم را همچنان بسته نگه دارم .* *مراقب باشم که برترین عمل در این ماه رحمت، وَرَع است؛* *با گناهم و با بی توجهی ام از آن فاصله نگیرم.* *از این ماه برای شناخت خدای مهربان و تقرب به او بهره بگیرم.* *در این ماه* *تمرین کنم با خدا بودن را ،* *و تمرین کنم از آنچه که مرا از این نقطه مرکزی دور می‌کند، فاصله بگیرم .* *این تمرین برای تمام زندگی‌ام چنان کارساز است که با آن می توانم ۱۱ ماه دیگر را هم به خوبی بگذرانم .* *خدا نکند روزهای آخر این ماه به خود بنگرم که دستاورد من از این ماه رحمت فقط تشنگی و گرسنگی روزها بود و خورد و خوراک شبانه و تماشای سریال های تلویزیونی به جای تلاوت قرآن و تدبر در آیات آن!* *خدا نکند که این ماه بر من بگذرد و حرمت ماه خدا را نگه نداشته باشم!* *خدا نکند این ماه و شب‌های قدرش بر من بگذرد و یاد حجت خدا که یاد خداست در دلم قرار نیافته باشد و برای ظهورش دست به دعا نبوده باشم!* *( برگرفته از جزوه «ماه میهمانی خدا»* *هدیه فراشان حرم مطهر رضوی علیه السلام )*