1- سرباز زدن از ايمان با ديدن آن همه آيات، نشانه جدال‌گرى انسان است. 2- خداوند، حجّت را بر مردم تمام مى‌كند تا هيچ راه و بهانه‌اى براى كفر باقى نماند. 3- تنها ايمان كافى نيست، استغفار از لغزش‌ها هم لازم است. 4- لازمه ربوبيّت او، باز گذاردن راه توبه و استغفار است. 5- تاريخ، سنّت‌هاى ثابتى دارد كه بايد از آن درس گرفت. 6- موعظه واستدلال همه جا كارساز نيست، گاهى عقوبت لازم است. «يَأْتِيَهُمُ الْعَذابُ» گاهى هيچ يك از عوامل تربيت از قبيل: وحى آسمانى، تبليغ دائمى، مشاهده تاريخ و عبرت‌ها، در انسان لجوج اثر ندارد. 7- ايمان و استغفار، مانع عذاب الهى است. 8- دست خدا براى عذاب باز است، چه عذابى از نوع پيشينيان يا عذابى جديد.