"و در حدیث مفضل آمده که: خروج می کند در حالی که ابری بالای سرش سایه افکنده ودر آن منادی ندا می کند: این مهدی خلیفه خدا است، از او پیروی کنید. گریه آدم (علیه السلام): از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) آمده که فرموده: آدم (علیه السلام) آن قدر بر فراق بهشت گریست تا این که اشک از دو گونه اش مانند آبراه جاری شد(۴۲۱). از امام صادق (علیه السلام) نیز همان معنی روایت شده است(۴۲۲). حضرت قائم (علیه السلام) نیز - مانند آدم - گریه بسیار دارد، چنان که در زیارت ناحیه از آن حضرت است که - خطاب به جدش حسین (علیه السلام) - شب وروز برایت ندبه می کنم وبه جای اشک بر تو خون می گریم. درباره آدم (علیه السلام) آیه نازل شده که: خداوند تمام اسم ها را به آدم تعلیم فرمود(۴۲۳). واما قائم (عجّل الله فرجه) خداوند آنچه به آدم آموخت به او نیز آموخته واضافه بر آن هم مطلب دیگری آموخته است، چه این که آدم بیست پنج حرف از اسم اعظم را آموخته بود - چنان که در حدیث آمده - وپیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) هفتاد ودو حرف از آن را آموخت، وتمام اموری که خداوند متعال به پیامبرش داده، به اوصیای آن حضرت نیز داده شده تا به مولای ما حضرت قائم (عجّل الله فرجه). و در خبر صحیحی ثقه الاسلام کلینی از حضرت امام صادق (علیه السلام) آورده فرمود: آن علمی که بر آدم (علیه السلام) نازل شد دیگر برداشته نشد، وهیچ عالمی نمرده مگر این که علمش را به ارث گذاشته است، زمین بدون عالم باقی نمی ماند(۴۲۴)."