۳ - این که خداوند متعال محمد وآل محمد (علیه السلام) را آفرید وآنان را واسطه تمام فیوضات وافاضات قرار داد - چنان که عبارت زیارت جامعه واخبار بسیار بر این معنی دلالت دارد - وهیچ فیضی به هیچ چیز نمی رسد مگر به واسطه وبه برکت ایشان (علیه السلام) وچون وجود وهستی، عالی ترین انواع فیض است، پس خداوند (عزّ وجلّ) تمام غیر آن ها را به برکتشان ایجاد نموده واگر نبودند، خداوند تعالی هم احدی را خلق نمی کرد.  احتمال می رود معنی فرمایش امام صادق (علیه السلام) نیز همین باشد آن جا که فرمود: خداوند مشیت را به خود مشیت آفرید سپس اشیاء را به مشیت خلق کرد. این که: مراد از مشیت حقیقت محمدی (علیه السلام) باشد که وجود آن حضرت مطلوب بالاصاله است، وسایر مخلوقات را خداوند به برکت وواسطه آن جناب آفریده است.  و بدان که معانی نه گانه یاد شده مبتنی بر آن است که منظور از امانت، امانت الهیه است، یعنی خداوند متعال آنان را نزد خلق خویش امانت سپرده است، وتعدد معانی به جهت انواع متعدد حفظ ومحفوظیت می باشد، واین از قبیل استعمال لفظ در چند معنی نیست، زیرا که حفظ امری است کلی که بر اصناف واقسام گوناگونی منطبق می شود. بنابراین تمام معانی به این امر بر می گردد که امامان (علیهم السلام) امانت الهی هستند که خداوند (عزّ وجلّ) به انواع حفظ خود آنان را نگهداشته است