1- پرداخت مهريّه به زن حقّ او و الزامى است. 2- مهريّه، نرخ زن نيست، بلكه نشانه‌ى صداقت مرد در علاقه و دوستى به همسراست. 3- زن، مالك مهريه‌ى خود است و با وجود زن پدر و بستگان زن، حقّ گرفتن مهريه‌ى او را براى خود ندارند. 4- مهريّه، بهاى زن نيست، بلكه هديه‌ى مرد به همسرش مى‌باشد. 5- زن، در گرفتن يا بخشيدن مهريه، آزاد و مستقل است. 6- مال گوارا، مالى است كه صاحبش آنرا با طيب خاطر و رضايت ببخشد. 7- رضايت ظاهرى كافى نيست. رضايت قلبى لازم است. بخشش‌هاى اكراهى، اجبارى و يا رودربايستى اعتبار ندارد. 8- مهر و هبه، از اسباب مالك شدن است. 9- زنان تحت تأثير عواطف همه‌ى مهر خود را نبخشند.