#حجاب ✍ سعدی، ظاهرگرایی و زیبایی یکی از مشکلات اساسی در بحث حجاب، این است که موافقین حجاب اصرار دارند که اثبات کنند پوشش برای زن بهتر از برهنگی است. درحالیکه اگر قرار است حجاب را بهتر درک کنیم باید مسئله این باشد که چرا و چگونه مخالفین حجاب، برهنگی زن را آزادی می‌نامند؟ شاید ظاهر برهنگی، رهایی و آزادی تن باشد از لباس، اما به راستی که این برهنگی، در قدم اول، اسارت ذهن و قلب خود فرد است. چرا که وقتی تن، برهنه است، زیبایی تن و ظاهر، اصل می‌شود. آری خودآرایی زیباست و خدا نیز زیبایی را دوست دارد. اما اگر اصل شود، اسیر تن می‌شویم و زیبایی روح و جان، به حاشیه رانده می‌شود و گاهی فراموش. این ظاهرگرایی و زیبایی ظاهری را دیدن، سعدی عزیز را واداشت تا در آن شعر معروف، اشاره به همین نکته کند و بسراید: تن آدمی شریف است به جان آدمیت نه همین لباس زیباست نشان آدمیت اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی چه میان نقش دیوار و میان آدمیت خور و خواب و خشم و شهوت، شَغَب است و جهل و ظلمت حَیَوان خبر ندارد ز جهان آدمیت به حقیقت آدمی باش وگر نه مرغ باشد که همین سخن بگوید به زبان آدمیت مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت اگر این درنده‌خویی ز طبیعتت بمیرد همه عمر زنده باشی به روان آدمیت رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت طیران مرغ دیدی تو ز پایبند شهوت به در آی تا ببینی طیران آدمیت نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت امروز بیشتر از هر زمان، نیازمند سعدی‌هایی هستیم که تلنگری بزند و از خواب غفلت بیدارمان کند... 🍎به سوی ظهور، تا بی‌نهایت♾️👇 ┄┄┅┅ 🌱🇮🇷🌱 ┅┅┅┄┄ @Montazeran314