حدیث ۱ رسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله :إنّ اللّهَ جلّ جلالُهُ أوحی إلَی الدُّنیا : أتعِبی مَن خَدَمَکِ و اخدُمی مَن رَفَضَکِ ، و إنّ العَبدَ إذا تَخَلّی بسَیِّدِهِ فی جَوفِ هذا اللَّیلِ المُظلِمِ و ناجاهُ أثبَتَ اللّهُ النُّورَ فی قَلبِهِ ، فإذا قالَ : یا رَبِّ ! ناداهُ الجَلیلُ جلّ جلالُهُ : لَبَّیکَ عَبدی سَلْنی اُعطِکَ ، و تَوَکَّلْ علَیَّ أکفِکَ . ثُمّ یَقولُ جلّ جلالُهُ للمَلائکَةِ : مَلائکَتی ، انظُروا إلی عَبدی قَد تَخَلّی بِی فی جَوفِ هذا اللَّیلِ المُظلِمِ ، و البَطّالونَ لاهُونَ ، و الغافِلونَ یَنامونَ ، اشهَدوا أنّی قَد غَفَرتُ لَهُ . {مشکاة الأنوار : ۴۵۰ / ۱۵۰۹ .} پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :خداوند - جلّ جلاله - به دنیا وحی فرمود : آن را که خدمت تو کند به رنج افکن و آن کس را که تو را دور افکند خدمت کن. و بنده هرگاه در دل شبِ تار با خواجه خویش خلوت گزیند و با او به راز و نیاز پردازد، خداوند روشنایی را در دل او استوار گرداند، به طوری که هرگاه بگوید : ای آقای من! آن ربّ جلیل - جلّ جلاله - ندایش دهد : لبّیک، بنده من! از من بخواه تا عطایت کنم و به من توکّل کن تا کار سازیت کنم. آنگاه خداوند - جلّ جلاله - به فرشتگان گوید: ای فرشتگان من! بنگرید به این بنده من که در دل شبِ تار با من خلوت کرده است، در حالی که هرزگان به کارهای بیهوده سرگرمند و غافلان خفته اند. گواه باشید که من او را آمرزیدم. میزان الحکمه با ترجمه فارسی جلد ۱۲ ص :۱۶۵ حدیث ۲ الإمامُ الباقرُ علیه السلام :تَعَرَّضْ للرَّحمَةِ و عَفوِ اللّهِ بحُسنِ المُراجَعَةِ ، و استَعِنْ علی حُسنِ المُراجَعَةِ بخالِصِ الدُّعاءِ و المُناجاةِ فی الظُّلَمِ . {تحف العقول : ۲۸۵ و ۲۸۶.} امام باقر علیه السلام :با بازگشت (توبه) نیکو، خویشتن را در معرض رحمت و بخشایش خداوند قرار ده و برای بازگشت نیکو (راستین) از دعای خالصانه و مناجات شبانه مدد خواه