«نکاتی از آیۀ ۱۵۶ سوره مبارکه اعراف از صفحۀ ۱۷۰ قرآن مجید» 💠 رحمت بی پایان الهى انبيا در فكر تأمين سعادت دنيا و آخرت مردمند؛ و بهترين دعاها، جامع ترين آنهاست. «واكتب لنافى هذه الدنياحسنة وفى الآخرة» و بازگشت خالصانه به سوى خدا، راه دريافت الطاف الهى است. «هُدنا» رحمت الهى نامحدود است، اگر كسى به آن نرسيد، تقصير از خود اوست؛ نقصى در فاعليّت رحمت الهى نيست، بلكه نقص در قابليّت و استقبال ماست. «رحمتى وسعت كلّ شىء» و رحمت خداوند فراگير است، ولى عذاب الهى چنين نيست. «رحمتى وسعت...عذابى اُصيب به مَن اشاء» و اصل، رحمت الهى است و عذاب او عارضى است.(براى رحمت، فعل ماضى «وَسعت»، ولى براى عذاب فعل مضارع «اُصيب» آمده است) و دعاى انبيا نيز، در چهارچوب حكمت و قانون الهى مستجاب مى شود. «اكتب لنا...سأكتبهاللّذين...» پس با وجود تقوا و عمل به تكاليف، شمول رحمت الهى حتمى است، «سأكتبهاللّذين...» ولى با وجود گناه و معصيت، عذاب حتمى نيست، زيرا با توبه و استغفار، امكان مغفرت وجود دارد. «عذابى اصيب به من اشاء» همچنین رحمت الهى بى نهايت است، امّا شرط بهره ورى از آن، تقوا، پرداخت زكات و ايمان است. «يتّقون...الزّكاة...يؤمنون» بنابراين كسى كه زكات نمى دهد و يا بى تقوا مى باشد، از رحمت الهى محروم و در معرض عذاب الهى است. و زكات، در شريعت يهود نيز بوده است. «يؤتون الزكاة» و آنچه سبب دريافت الطاف الهى است، ايمان به تمام آيات است، نه بعض آنها. «بآياتنايؤمنون» 🌹 با ارسال لااقل به یک نفر، شما هم در ثواب گسترش نکات قرآنی و پیام وحی شریک باشید