اسیر غزه‌ای می‌گوید در اسارت غذایی نبود جز دعا. دعایش این بوده «بارالها همانطور که مریم دختر عمران را روزی بخشیدی هر بار که زکریا در محراب بر او وارد می‌شد و نزد مریم رزقی می‌یافت...» در ادامه می‌گوید: «به خدا قسم سیر می‌شدیم. دعا می‌کردم، همانطور که حضرت محمد می‌فرمود در آخر الزمان امت من غذایشان تسبیح و تهلیل است. تسبیح می‌کردیم و تهلیل، و خدا را شکر سیر می‌شدم. به حضرت محمد صلی الله و آله و سلم می‌گفتم عزیزم! من تو را همچون اسمت دوست می‌دارم...» 🧷نگویید سُنی بگویید محمّدی دین غزه «محمّد» است زلال چون نام ایشان؛ محمّد غزه بوی محمّد می‌دهد اگر در پی ایشانی #غزه