ای شــهـــیـــد دلـــم گـــرفــت ، روحـــم پـــژمـــرد ، صــــبـــر و طــاقـــتــم بــه ســرآمــــد ... از گــذشــتــــه هـــا شـــرمـــنــده ام و از آیــنـــده هــا بــیــمـــناکـــم... .تـــنـــهـــا تــســلی ام آب دیــده اســتــــ... اشـــکـــی کـــه تـــقـــدیـــم تـــو میکــنــم ... آبـــی کـــه بـــا آن دل خـــود را شــستــشــو مــیدهــم و بـــا ایـــن وســـیــلــه غــمـــهــای درونـــی خـــود را تســـکـــین مــیبــخــشـــم ... از آتــش درونـــی خــود مــیکــاهــم و بـــرای لــحــظــه ای ارامـــش .ضــمــیــر مــییــابـم ... بـرایــم دعـا کـن