حجاب در لغت بمعناي پوشش است و زن محجبة يعني زني كه به گونه اي خود را پوشانيده است . همچنين حجاب نامي است براي آنچه كه بدان ، بدن خود را مي پوشانند . آنچه ميان دو چيز حائل گردد نيز حجاب ناميده مي شود مانند كلام خداوند كه مي فرمايد « و من بيننا و بينك حجاب » و بين ما و شما فاصله اي وجود دارد . فقها اصطلاحاً ستر را كه به معني پوشش است براي زنان بكار برده اند . همين امر موجب شده است عده اي گمان كنند كه اسلام خواسته است زنان پشت پرده و در خانه محبوس باشند و بيرون نروند . پوشش در اسلام بيانگر اين مطلب است كه زن در معاشرت خود با مردان بيگانه بدن خود را بپوشانند و به خود نمائي نپردازند . رعايت اين اصل قرآن زمينه حفاظت و سلامتي خانواده و اجتماع را فراهم نموده است . امام صادق (ع) مي فرمايند : زينت آشكار عبارت است از سرمه و انگشتر . در واقع دين اسلام آن نوع زينتي را كه سبب جلوه گري و خودنمائي زن ميشد و تحريكات و هيجانات اجتماع را زياد مي نمود ، نهي كرده و زينت هاي مخفي را جايز دانسته است استاد مطهري در اين باره مي فرمايد : زينت هاي زن دو نوع است يكي زينتي كه آشكار است نوع ديگر زينتي كه مخفي است مگر آنكه زن عمداً و قصداً بخواهد آنرا آشكار كند . پوشاندن زينت اول جايز نيست اما پوشاندن زينت دوم واجب است