سال‌هاست که عادتِ روزانه‌ی ما شده؛ اذان و اقامه میخوانیم؛ أشهد أن لا اله الّا الله... ولی؛ نه آهنگ ضربان قلبمان، نزدیک اذان، فرق می‌کند... و نه در انتظار خلوت، زمان برایمان کُند می‌گذرد... خنده دار نیست؟! چه الهی... که هوش از سرمان نبرده است؟! چه الهی... که برای لمسِ آغوشش، به هیجان مبتلا نمی‌شویم؟! چه الهی که حوصله‌اش را در خلوتیِ نیمه‌های شب نداریم؟! مجموعه‌ی #حرفهای_من_و_خدا(۱۸) پَرسه‌ای شاعرانه، حوالی سی اسم از اسماء الهی در جوشن کبیر... @montzeran