هر شخص زمانی خود را خوشبخت تلقی می کند که بداند او را دوست دارند و می پذیرند. محبت پدران و مادران نسبت به فرزندان عامل مهم و موثری در رشد طبیعی آنان است، زیرا فرزند به یقین می رسد که همواره محبوب دیگران است و می تواند خود را به خانواده پرمهر خود نسبت دهد. زیرا هر شخص زمانی خود را خوشبخت تلقی می کند که بداند او را دوست دارند و می پذیرند.