اين كه قرآن مجيد و روايات از غيبت تعبير به خوردن گوشت انسان مرده می‌کنند بر شدّت و بزرگى گناه گواهى می‌دهد و اين گونه تعبير فقط در باره غيبت وارد شده است. كسى كه غيبت شخص ديگرى را می‌کند چون طرف (غيبت شونده) حضور ندارد كه از خود دفاع كند و در نتيجه آبرويش از بين می‌رود و شخصيّتش در ميان مردم له می‌شود، تشبيه به مرده شده است. زيرا اگر آبروى كسى در ميان اجتماع بريزد هيچ چيز نمی‌تواند آن را جبران كند و در ميان مردم براى هميشه سرافكنده است. از اين رو، كسى كه غيبت می‌کند مانند اين است كه گوشت برادر مسلمان خود را با اين كه مرده است می‌خورد تا براى خود كسب حيثيّت كند.