من چادرم را بر سرم میکنم، عفاف و حجابم را حفظ میکنم اما برای عقاید دیگران ارزش قائلم. من به اسم امر به معروف و نهی از منکر دیگران را از آنچه که دوست دارند منع نمی کنم. قطعا آنها هم مانند من انسان هستند و دارای قدرت تفکر و اندیشه اند، قطعا آنها هم حق انتخاب دارند و همانگونه که من حجاب را انتخاب کرده ام آن ها هم همان چیزی که دوست داشتند را انتخاب می کنند. من سعی میکنم که در زندگی خود امر کننده به معروف و نهی کننده از منکر باشم، من سعی میکنم منکرم در زندگی عدم دخالت در تصمیم های شخصی دیگران باشد و امر به معروفم رسیدن به زندگی خودم باشد. تا وقتی که زندگی من دارای نقص است، تا وقتی که خودم مشکلاتی دیگر دارم، نمی توانم دیگران را آنطور که باید به مسیر درست هدایت کنم چرا که آن موقع خود من هم مسیر درست را نمی شناسم. چادری که من بر سر میکنم و حجابی که دارم کاملا اختیاریست و انتظار دارم همانطور که من به عقاید دیگران احترام می گذارم و پوشش شان را نهی نمی کنم، آنها هم این کار را در حق من انجام ندهند و آن ها هم مرا به دید کسی که عقب افتاده و به قول خودشان امل است نبینند. من هم می دانم مد چیست، من هم میدانم پوشش مورد پسند جامعه امروزی چیست اما این پوشش و این مد خلاف سلیقه و نظر من است و برای همین من به سمت سلیقه شخصی خود میروم حتی اگر در آن امل خوانده شده و مرا عقب افتاده بنامند.