اگر بخواهید کار خیری در زمینه آموزش کنید، چه کاری را انتخاب می‌کنید؟ (۱/۲) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ✍🏻 محمد آزین-پژوهشگر و فعال حوزه آموزش 🔹 مدیران مدارس، والدین گرامی، شرکت‌ها و نهاد، معلمان عزیز با سلام در آستانه سال تحصیلی جدید هستیم، به‌نظر شما چه کار خیری را می‌توانیم در حوزه آموزشی انجام دهیم؟ http://uupload.ir/files/rgyb_school.jpg 🔸 یک فرد خیّر می‌تواند با تامین یک وعده غذا گرسنه‌ای را سیر کند، و می‌دانیم که سیر کردن یک انسان چه‌قدر ارزش‌مند است. حالا اگر همین فرد خیّر، به جنبه غیبی عالم هم نظری داشته باشد، طرف این معامله را خدا می‌بیند و ارزش این معامله را بی‌نهایت می‌کند. اما علاوه بر جنبه درونی، کار خیر یک جنبه بسیار مهم دیگر هم دارد که نمی‌توان آن‌را نادیده گرفت و آن اثر بیرونی آن کار خیر است. کار خیر باید یک مساله واقعی را در بیرون از فرد و در جامعه برطرف نماید. مثلا در اثر این کار، گرسنه‌ای سیر شود. 🔹 باید در کنار تلاش همگانی برای تامین حداقل نیازها اساسی مردم به دو نکته مهم توجه داشته باشیم: ۱- پرداختن به نیازهای ملموس، ما را از توجه به نیازهای غیرملموس و پیچیده بازندارد. ۲- تلاش کنیم مسایل را به‌صورت شبکه‌ای ببینیم و هدف‌گیری‌مان بیشتر به سمت علت‌ها باشد تا معلول‌ها. 🔸 به‌نظر می‌رسد یکی از دلایل توجه کم‌تر خیرین به تمرکز بر حل مسایل پیچیده و ناملموس که اتفاقا بسیاری از مسایل ریشه‌ای جامعه در این دسته مسایل قرار می‌گیرند، عدم وجود نهادهای تخصصی خیریه در این حوزه است. نهادهایی که با بهره‌گیری از نظرات متخصصین در سطح راهبردی، منابع کوچک و بزرگ خیرین و سازمان‌ها و نهادها را تجمیع کرده و آن‌ها را صرف فعالیت‌های راهبردی و نرمِ کم‌هزینه و دارای اثرگذاری اجتماعی بالا نمایند. 🔹 خوب است نمونه‌ای را در حوزه مسایل نظام آموزشی بررسی کنیم. فرد خیّری مدرسه بزرگ و مجهزی را با عشق و هزینه‌ای چند میلیارد تومانی در یک منطقه کم‌برخوردار می‌سازد و آن‌را در اختیار آموزش و پرورش می‌گذارد. پس از این‌که این فرد خیّر مدرسه را می‌سازد، آموزش و پرورش چگونه این کار خیر را ادامه می‌دهد؟ هیچ؛ با این مدرسه نیز مانند صد و چند هزار مدرسه دیگر برخورد می‌کند. همان اتفاقات خوب و لازم آموزشی و تربیتی که در دیگر مدارس نمی‌افتد، در این مدرسه هم نمی‌افتد. حتی در مواردی نیروی انسانی مدرسه هم تامین نمی‌شود. به‌نظر می‌رسد یکی از علت‌های این مساله، کم‌انگیزه بودن نیروها برای حضور در مناطق کم‌برخوردار است. آیا واقعا هیچ معلمی نیست که این راه را با عشق ادامه دهد؟ چرا چنین معلمانی هستند ولی ناشناس‌اند! کم نیستند معلمانی که در اقصی نقاط کشور، حتی مناطقی که ساختمانی که بتوان نام‌ش را مدرسه گذاشت هم وجود ندارد، با عشق معلمی می‌کنند و فرزندان این مرزوبوم را پرورش می‌دهند. ☘️ اگر فقط یک خیّر از هزاران خیّر عاشق مدرسه‌ساز در کشور، هزینه‌ای را که می‌خواهد صرف ساخت ساختمان مدرسه‌ای کند، وقفِ اداره رسانه‌ای کوچک کند که تلاش‌ها و نوآوری‌های معلمان عاشق این مرزوبوم را در جامعه منتشر می‌کند؛ رسانه‌ای که عشق و امید را در دل دیگر معلمان زنده می‌کند و افراد جامعه را به افتخار معلمان تمام قد بلند می‌کند؛ فعالیت این رسانه، دل‌های معلمان را آکنده از عشق و خلاقیت می‌کند. حالا این معلمان هستند که با انگیزه و شور بیشتری در سراسر کشور در کلاس حاضر می‌شوند و مبدا تحول در نظام آموزشی کشور می‌شوند. ☘️ خیّر عاشق دیگری را تصور کنید که هزینه ساخت یک مدرسه را وقف می‌کند؛ وقف اهدای جایزه‌ای سالانه به یک معلم عاشق. جایزه‌ای که قدر علم و علم‌آموزی و معلم را در کنار جوایز مربوط به فوتبال و سینما و تئاتر و موسیقی و مجسمه‌سازی و ده‌ها موضوع ریز و درشت دیگر به یاد ما بیاورد و ذره‌ای از دِین ما را به مقام رفیع معلم ادا کند. این جایزه می‌تواند موجی را برای شناسایی و تقدیر از معلمان خلاق ایجاد نماید و دیگر معلمان را به نوآوری تشویق نماید. -- 📌 شکی نیست که پرداختن به تامین نیازهای اولیه وظیفه‌ای همیشگی بر عهده هرکسی است که اندک توانی برای یاری دیگران دارد؛ اما مساله مهم دیگری نیز وجود دارد: شکل‌گیری گروهی از نیکوکاران که توان خود را صرف حل مسایل ریشه‌ای، پیچیده و ناپیدای فرهنگی و آموزشی جامعه می‌کنند تا به لطف خدا در نسل‌های بعد کمتر شاهد آسیب‌های ملموس باشیم. --- ✅ انجمن حامیان نوآوری آموزشی با هدف حمایت از فعالیت‌های نرم و نوآورانه که حل مسایل نظام تعلیم و تربیت را هدف گرفته‌اند بنیان نهاده شده است. در حال حاضر انجمن با دو سازوکار جذب حمایت‌های خیرین و پذیرفتن اعضای حقیقی و حقوقی، اقدام به تجمیع حمایت‌ها و هزینه‌کرد آن در جهت حل مسایل راهبردی نظام آموزشی می‌نماید.(1)