تفاوت حیاء‌ و خجالت چیست؟ بین سوالات عزیزان، بسیار دیدم کسانی را که به دلیل بلد نبودن موضوعی گرفتار خسارتهای سنگین مادی یا معنوی یا هر دو شده‌اند. وقتی دلیل بلد نبودن را پرسیدم می‌گفتند 《خجالت کشیدم بپرسم》 یا 《حیاء مانع شد بپرسم.》 خصوصا این مشکلات در اموری که به نحوی در ارتباط با جنس مخالف باشد شایع هست. بسیاری از مومنین از پرسیدن سوالات و ابهامات خود در خصوص جنس مخالف یا اجزاء خاص بدن امتناع میکنند و گمان میکنند حیاء کرده‌اند. به این حدیث توجه کنید: 《حيا دو گونه است: حياء عقل و حياء حماقت، حياء عقل، علم است و حياء حماقت، نادانى است》 (کافی،ج2 ، ص106 ، ح6) تاکید بر 《حیاء》 در روایات باعث شده برخی در این مسیر از روش اهل بیت فاصله بگیرند و از پرسش برای رفع ابهام و یادگیری اجتناب کنند. در حالیکه حدیث بالا تاکید دارد حیاء عاقلانه از روی علم است و حیاء جاهلانه نوعی حماقت است. یعنی اگر چیزی را ندانستی و نفهمیدی، حیاء داشتن در خصوص آن حماقت است. باید بپرسی و یادبگیری. وقتی فهمیدی و آگاه شدی آنگاه عقل حکم میکند در مقابل گناه حیاء کنی و خداوند را بر همه چیز ناظر بدانی. به نظر بنده منظور معصومین از حیاء حماقت همان خجالت کشیدن از پرسیدن است. لذا به همه عزیزان توصیه میکنم برای پرسیدن مشکلات خود کوتاهی نکرده و خجالت نکشند. حیاء زیبنده مومن است اما باید عاقلانه باشد. 💐 با به مردم کمک کنید و باشید💐 آدرس گروه پرسش و پاسخ در ایتا: https://eitaa.com/joinchat/811729595Cb0977dfd34 میتوانید عضو شوید و انتشار دهید👇: @moradimohCh