«بسم الله الرحمن الرحیم» 💥 اصل تشکیل دهنده شخصیت انسان، معرفت توحیدی است. منتهی معرفت توحیدی از دو راه برای انسان حاصل می شود. یا از طریق درس و بحث و علم و استاد و کتاب حاصل می شود که البته نه هر استادی، نه هر کتابی، در قیامت بالاترین مقام، مقام قرب است. مقام قرب یعنی انسان این قدر به خدا نزدیک می‌شود که خدا را می بیند. خدا را مشاهده می کند. مقام لقاءالله مسئله ای نیست که عرفا اختراع کرده باشند بلکه یک مسئله قرآنی است. قرآن انسان ها را به سه دسته تقسیم می کند. اصحاب شمال، اصحاب یمین، السابقون السابقون اولئک المقربون اصحاب شمال، اینها در جهنم هستند. اصحاب یمین در بهشت هستند. و مقربون که از مشاهده ذات خدا لذت می برند. حالا این مقام قرب چگونه حاصل می شود؟ 1.از راه کسب معارف توحیدی (استاد، درس و بحث، علم کسبی) به دو روایت دقت کنید. "الدنیا مزرعه الاخره،" دنیا مزرعه آخرت است. یعنی در دنیا باید بکاری تا در قیامت برداشت کنی. "المعرفت بذر المشاهده " معرفت خدا بذر مشاهده است. از اینجا معلوم می شود. دنیا مزرعه ای است که در این مزرعه باید معرفت توحیدی را بکاری و در قیامت مشاهده را برداشت کنی. 2.راه دوم برای رسیدن به مقام قرب، تزکیه نفس و عمل است. آیا هر عملی، انسان را به معرفت توحیدی می رساند؟ .💥 لذا معرفت توحید را از راه درس خواندن به دو روش می تواند یاد بگیرد. یکی از دانشگاه و حوزه و.. که این معرفت توحیدی انسان را به شهود نمی رساند. اما یک جور علم کسبی هست که می تواند انسان را به مقام شهود برساند و آن علمی است که دست اول گرفته باشی. یعنی از آن عارفانی که حقایق توحیدی را از راه مشاهده به دست آورده باشند. نه اینکه از روی کتاب بخوانند بعد بیایند برای دانشجوها و طلبه ها نقل کنند. این علم انسان را می تواند به آن مقام برساند. پیش چنین استادی بروی درس بخوانی به مقام قرب می رسی ولو اگر از لحاظ عمل کمبود داشته باشی. این نکته مهم است. 💥 آن کتاب هایی را بخوان که نویسنده آنها مطالب را مستقیما از دامن ولایت دریافت کرده است. یا استادی که حقایق توحیدی را مستقیما از عالم دیگر گرفته باشد. 💥 راه دوم، تزکیه نفس و عمل معرفتی که انسان آن را از راه عمل (تزکیه نفس) به دست آورده باشد. با عمل صالح، خلوت، دوری از دنیا و مردمان دنیایی و... در اینجا قلب انسان باز می شود. این می شود علم لدنی که علوم انبیا از این قسم هستند. علم با کثرت تعلیم و تعلم نیست. بلکه «العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء» علم نوری است که خداوند در قلب بعضی ها قرار می دهد. این بعض، چه کسانی هستند؟ همان هایی هستند که خودشان را تزکیه کردند. اگر انسان با چنین قلبی توانست معارف توحیدی را کسب کند و صاحب علم لدنی شود و توانست معارف توحیدی را با قلبش کسب کند. حالا، این معرفت بذر مشاهده می‌شود. ☄ برگرفته از جلسه هفتم معاد #علامه_مروجی_سبزواری #فلسفه_عرفان ۱۰ 🆔 @moravej_tohid https://eitaa.com/moravej_tohid/3944