✍ انسان وقتی اراده می‌کند که به نزد خدا بیاید، یک چیزی خاطر او را مشغول می‌کند که رزقم از کجا بیاید؟ اگر من بخواهم از دنیا و مردم کناره بگیرم پس رزقم را از کجا بخورم؟ این را با توکل مداوا کن! توکل بر خدا! بگو به من مربوط نیست. من که به اختیار خودم به این دنیا نیامده‌ام. خدا مرا آورده، رزقم را هم می‌دهد. هرچه انسان توجهش به اسباب بیشتر باشد، رزقش کمتر می‌شود. اگر انسان واقعاً با قدم توکل حرکت کند، رزقش نه آن طور که از آسمان و زمین ببارد، اما همیشه به قدر کفاف می‌رسد. لذا غصه رزق را با توکل به خدا از بین ببر! 🔽برگرفته از 🆔 @moravej_tohid www.moravejtohid.com