پس از شهادت امام حسین علیه السلامهم زمان با مناطق دیگر کشوراسلامی، اندک اندک شهر مدینه نیزکه مرکز خویشاوندان پیامبر بود به هیجان آمد. حاکم مدینه به گمان خود تدبیری اندیشید و گروهی از بزرگان شهر را به «دمشق» فرستاد تا از نزدیک خلیفه جوان را ببینند و از مراحم وی برخوردار شوند تا شاید در بازگشت به مدینه مردم رابه اطاعت از وی تشویق کنند. یزید که نه تربیت درستی داشت، نه ازتدبیر و دوراندیشی برخوردار بود و نه ظاهر اسلام را رعایت می کرد، پیش روی نمایندگان «مدینه» نیز به شراب خواری وسگ بازی و کارهای خلاف شرع پرداخت. نمایندگان مدینه همین که از شام بازگشتند، فغان برآوردند و گفتند یزید مردی شراب خوار و سگ باز و فاسق است و چنین کسی نمی تواند خلیفه و امام مسلمانان باشد. سرانجام شورش سراسر شهر را فرا گرفت و مردم، حاکم شهر و خاندان اموی را از شهر بیرون کردند. چون این خبر به شام رسید، یزید لشگری را مأمور سرکوبی مردم مدینه کرد و مسلم بن عُقْبَه را که مردی سالخورده بود، امیر آن لشگر کرد. مسلم مدینه را محاصره کرد. پس از چندی ساکنان شهر تاب مقاومت از کف دادند و تسلیم شدند. سپاهیان شام سه روزمدینه را قتل عام کردند و از هیچ زشت کاری باز نایستادند. چه مردان دین دار و پارسا و شب زنده دار که کشته شدند، چه حرمت ها که درهم شکست و چه زنان و دختران که از تجاوز این قوم وحشی ایمن نماندند. از این فاجعه در تاریخ به نام جریان «حرّه» یاد می شود. #تاریخ_تکرار_می‌شود #غزه #سیره_پیشوایان @motajaa🍃