🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃
🌱 بسم الله الرحمن الرحیم
🔵 معنای ولایت
✅ آیه مورد بحث: انِّما وَليُّكُمْ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصلَّوهَ وَ يُؤتُونَ الزَّكاهَ وَ هُمْ راكِعُونَ
✅ آیت‌الله حاج‌آقا مرتضی تهرانی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه: یکی از واژه‌ها و لغاتی که در السنه و بین متدینین متداول است و زیاد مصرف می‌شود، لغت ولایت است.
✅ معنای ولایت یک معنای بسیار ظریف و سنگینی است و ضمناً نامرئی است در بین افراد، که نوعاً این لغت را بخواهند توضیح بدهند برای شنونده‌ها، مبتلای به اشتباه می‌شوند. از جمله اینکه من گاهی این رادیو معارف را گوش می‌کنم. حرف‌های مختلف در آن هست. دیدم این اشتباه آنجا هم پیدا می‌شود.
✅ اولین کسی که این لغت را باز کرد و خوب معنا کرد و در اختیار طلبه‌ها قرارگرفت چهل‌پنجاه سال پیش علامه طباطبایی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه بود. این لغت را در تفسیر المیزان تا حدود قابل توجهی باز کرده بود و نوشته بود.
✅ چند روز پیش وقتی من دیدم یک اشتباه کوچکی به اصطلاح کارشناسان رادیو معارف در توضیح این لغت مرتکب شدن به ذهنم آمد به اندازه‌ی که شنونده‌ها گم نشوند در مطلب، اشاره‌ای به حقیقت مطلب اجمالاً بکنم.
✅ آنهایی که معتقد به خداوند متعال هستند و یکتاپرست هستند و در خداشناسی از حداقلش کم نمی‌گذارند؛ یعنی خدا را معتقدند که آن خدا عالِم است و علم ذاتی او است، قادر است و قدرت ذاتی او است، تمام فضایل مبداش حق‌تعالی است و ذاتی وجود مقدس او است، اینها باید در لغت ولایت این‌گونه معتقد باشند که خدای متعال اگر چنانچه ربوبیّت‌اش برای بندگانش اقتضا کرد که مربی برای آنها بفرستد که ۱۲۴ هزار پیامبر صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین باشند، عقل آنها می‌گوید که آن مربی که تمام خیرات متوجه او می‌باشد، هرچه خیر است از اوست و هرچه شر است مربوط به غیر از اوست «مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ» (نساء، ۷۹)؛ آن خداپرست‌ها اگر بخواهند غیر از حق‌تعالی برای موجود دیگری هم مانند حق‌تعالی قائل به ولایتش باشند، ما در فقه می‌گوییم «ولی» یعنی صاحب اختیار، پدر تا حدودی ولایت بر بچه نابالغ‌اش دارد، مرد تا حدودی ولایت دارد بر همسر دائمی‌اش، یعنی صاحب اختیارش هست تا حدودی مطلق نیست، نسبت به یک سری از مسائل صاحب اختیار است، یعنی نیازی نیست از او سؤال کند و در مورد او تصمیم‌گیری نماید، نسبت به مالکش نسبت به کارش، نسبت به زندگی‌اش.
✅ صحیح آن است که ما نسبت به انبیا و اولیای خدا قائل به ولایت به این معنا باشیم که از سوی حق‌تعالی، اینها شایستگی دارند که صاحب اختیار بندگان خدا باشند که این شایستگی ما را بی‌نیاز می‌کند از اینکه از دیگری سؤال کنیم تا روشن شویم که وظیفه شرعی ما چیست و صاحب اختیاری آنها هم حتماً بعد از عصمت آنها است؛ یعنی صاحب اختیار من و شما هستند ائمه طاهرین صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین، درحالی‌که اشتباه ندارند نعوذ بالله خلافی مرتکب نمی‌شوند؛ جهل ندارد که به موجب جهلشان گمراه بشوند از واقعیت دوربشوند. نَه. علم دارند جهل ندارند قدرت دارند عجز ندارند در چه حد؟ در حد عصمت انبیا و اولیا هر قدر عصمت آنها سعه دارد و وسعت دارد، همان اندازه ولایت دارند بر امت خودشان. هیچ مشکلی هم پیش نمی‌آید.
✅ پس اول حق‌تعالی در حد مطلق، بعد از حق‌تعالی و کمتر از ولایت مطلق و صاحب اختیاری مطلق، انبیا و بعد هم ائمه طاهرین سلام‌الله‌علیهم‌اجمعین صاحب اختیارند.
✅ در قرآن کریم به آن مقداری که آیات تصریح به این صاحب اختیاری می‌کند برای مقام رسالت و اولیای خدا هفت‌هشت آیه است که روشن است بعضی‌ها صریحاً از لغت ولایت هم استفاده شده؛ بعضی تعبیرات دیگر ولی برمی‌گردد به همین ولایت در مورد امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه.
✅ از جمله آیه‌ای که خوانده شد، این آیه کریمه در بین مفسرین شیعه و سنی خلافی نیست و اجماع است که در مورد امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه است و «هم راکعون» اگرچه جمع است که نکته جمع آمدنش هم عرض می‌کنم، ولی منظور امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه است.
✅ قبل از بخشیدن انگشتر به فقیر به سائل در مسجد هیچ چنین اتفاقی نیفتاده برای هیچ یک از اولیا، بعدش هم برای هیچ یک از اولیا و غیراولیا اتفاق نیفتاده است.
🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃