ازیتا حسینی: #در‌باب‌انسان‌و‌آزادی! 🕊🌿 یکی با شرکت در مراسماتِ مذهبی و هیئت و حرم، حالش خوب می‌شود، یکی در تنهایی، یکی هم جورِ دیگر! یکی باور دارد، یکی باور ندارد! اعتقاد، یک مسئله‌ی کاملا شخصی‌ست...! کافی‌ست فقط انسان باشیم، کافی‌ست در رفتارهایمان افراط نکنیم تا اعتقادمان برای سایرین، قابلِ احترام باشد، کافیست باورهایِ ما موجبِ رنجش و آزارِ هیچ‌کس نشود. کمالِ اعتقادِ ما، به نوعِ رفتار و گفتارِ خودمان وابسته است! این روزها و این شب‌ها، مراقب حرف‌ها و رفتارهایمان باشیم، مبادا دلی برنجد و اشکی بریزد و عرش آسمان بلرزد. حسین، برای آزادگی جنگید، تا زیرِ بارِ ظلم و تحمیل و اجبار نرفته باشد. بیایید دیگران را اسیرِ اعتقادات و باورهایِ خودمان نکنیم! هیچ آدمی برده‌ی طرزِ نگرشِ هیچ آدمِ دیگری نیست، انسان‌ها حق انتخاب دارند. خوب باشیم و به جایِ خشونت و تعصب، انسانیت را گسترش دهیم، بدونِ شک، غایتِ تمامِ آیین‌ها رسیدن به کمالِ انسانی‌ست! حواسمان باشد؛ مبادا از دین و ایمانِ ما، فقط نام و یاد و خاطره‌اش‌بماند. مبادا در نهایت غرور و خودبینی، مسیر را گم کنیم. توجه توجه توجه: و اما نظر بنده: متن های مثل متن بالا، که اعتقادات را شخصی اعلام میکنند و یا فقط بر انسانیت تاکید میکنند، قابل تامل هستند و قابل نقد. انسانیت درست، و رعایت حق دیگران درست و مهربانی به انسانها درست و........ اما ما انسانها در برابر خداوند هم وظیفه داریم. چطور میشه که در برابر انسانها و مخلوقات وظیفه داریم اما در برابر خداوند و آفریدگار و خالق خود وظیفه نداریم؟!!! هم انسانیت و هم خدایی بودن. انسانیت شرط لازم کماله، اما خدایی بودن هم شرط کافی. با دو بال میتوان به کمال رسید و پرواز کرد، یک بال انسانیت و یک بال خدایی بودن. ضمنا اعتقاداتی که به جامعه آسیب برساند شخصی نیستند و هر اعتقادی قابل احترام نیست، مثال چه لزومی دارد من به اعتقاد کسانی که گاو می‌پرستند احترام بگذارم. محسن تنه کار۰۹۱۶۳۹۹۷۳۸۵ مشاور