🔴 پاسخ 💠 ضمن درک شرایط شما، بهتر است درباره زندگی مشترک‌تان فارغ از نظر تصمیم گیری کنید، نه به خاطر اینکه آن‌ها به شما فشار می‌آورند بخواهید برای زندگی خود و همسرتان تصمیم گیری کنید. 👈 از این رو بهتر است با همسرتان در این زمینه به یک توافق و تصمیم نهایی برسید. درست است که چندین سال است درگیر مسائل پزشکی مربوط به داری هستید و همچنان هم توصیه می‌کنم ناامید نباشید و بامشورت متخصصان این روند را ادامه بدهید. ولی می‌توانید درباره پذیریش فرزند از نهادهایی از قبیل پرورشگاه و بهزیستی نیز فکر کنید. لذا با همسرتان در این باره صحبت کنید و با توافق همدیگر یک فرزند از پرورشگاه یا بهزیستی قبول کنید و آن را به عنوان فرزند خودتان بزرگ کنید. البته آوردن یک بچه پرورشگاهی نافی ادامه تلاش‌های پزشکی شما و همسرتان برای بچه داری نیست. 💠 اما در برابر فشارهای خانواده نیز بهتر است در عین احترام، ولی قاطع یکبار برای همیشه این موضوع را تمام کنید و برای آن‌ها توضیح بدهید که قصد را ندارید، ولو اینکه از طریق همسرتان صاحب بچه نشوید! تا زمانی که درباره این موضوع سکوت کنید و هیچ واکنشی نشان ندهید، همچنان خانواده در این زمینه به شما فشار می‌آورند! 🔶 اگر هم با همسرتان برای بزرگ کردن یک بچه پرورشگاهی به نتیجه نرسیدید، می‌توانید پیگیری‌های پزشکی را همچنان ادامه بدهید. گرچه معلوم نیست که درنهایت این تلاش‌ها ثمر دهد، اما قطعا این از خودگذشتگی و تلاش مستمر شما و همسرتان، از نگاه رحمت آمیز خداوند متعال پنهان نمی‌ماند! 🔷 اگر هم واقعا نمی‌توانید این رویه را ادامه بدهید و قصد دارید بچه از خودتان داشته باشید، می‌توانید با توافق همسرتان، همسر دومی را اتخاذ کنید. 🔸البته پذیرش این مسئله برای همسرتان بسیار سخت است و چه بسا با این مسئله به راحتی کنار نیاید که در آن صورت بهتر است به صورت آرام و به تدریج درباره این موضوع با ایشان صحبت کنید و نظرش را برای این مسئله جلب نمایید و اطمینان خاطر به او بدهید که با آمدن همسر دوم، هیچ گاه احساس و عاطفه شما نسبت به او کمرنگ نخواهد شد. 🔹درباره بداخلاقی همسرتان با خانواده نیز باید بررسی کرد که علتش چیست؟ چه بسا فشارهای ناخواسته خانواده بر روی زندگی شما باعث بروز واکنش‌های انفعالی همسرتان شده باشد. از این رو چه بسا اگر تکلیفتان را در برابر فشارهای خانواده مشخص کنید تا حدودی این مسئله هم برطرف شود. 🆔 @moshaver41