قایقی ساخته ام... جنسش از راز و نیاز بادبانش از صبر دکلش از ایمان در شبی مهتابی سفری دور و دراز می کنم از لب دریا آغاز دل به امواج بلا خواهم داد... اگرم ساز مخالف زند و باد به همراهی طوفان خواهد که مرا منصرف از راه کند راه بیراهه کند، مضطر و درمانده کند باکی نیست ... من به همراه دعایی دارم و به دل قطب نمایی دارم و اگر در طی راه به عنادی شکند زورق امید مرا گردابی باز اندوهی نیست ... بازوانی دارم میزنم آب و شنا می کنم و میدانم که «« خدایی »» دارم که اگر خسته شدم دستم گیرد بی شک و به ساحل برساند به یقین ...👌🏻