آیا از خودمان پرسیده ایم کجای کار می لنگد!؟ ✍ محمد صالح مشفقی پور 🔹 جناب ابوبصير از یاران روشن دل امام باقر (ع) در يكى از سال ها در مراسم حج با ایشان همراه بود. ابو بصیر که گویا از زيادى صداها و تكبيرهاى حجاج به شگفت آمده بود؛ به امام عرض کرد «ما أكثر الحجيج و أعظم الضجيج» چه قدر حجاج زیاد هستند و چه قدر ضجه و ناله می کنند! 🔸 امام (ع) فرمود: «بل ما أكثر الضجيج و أقل الحجیج» چه قدر سر و صدا و ضجه زیاد است ولی حاجی کم است!! 🔹 بعد فرمود: آيا مى خواهى راستى و درستی گفته ام را با چشم خودت ببينى؟ آن گاه حضرت دستی به چشمان ابو بصیر کشید و دعایی خواند، چشم حق بینِ او آشکار شد. 🔸 امام باقر (ع) به او فرمود: حالا نگاه کن به حاجیان! ابو بصیر می گوید: هنگامى كه به جمعيت نگاه كردم، بیشتر مردم را به صورت ميمون و خوک ديدم و افراد با ايمان در ميان آنان مانند ستاره هایی درخشان در تاریکی بودند. 🔹 عرض كردم: اى مولاى من! درست فرمودید «ما اقل الحجيج و اكثر الضجيج» آن گاه حضرت دعایی خواندند و چشم هاى او به حالت اول برگشت.(1) 🔸 انسان وقتی شلوغی خیابان ها و اماکن مقدسه و این همه بذل و بخشش و هیاهو رو می بیند، ذوق می كند و شکر خدا می کند👏 اما وقتى یادش می افتد که امامش نیست😔 به یاد این داستان می افتد می فهمد یک جای کار می لنگد... من جزء کدامشان هستم؟ ستاره ای درخشان؟ یا خدای ناکرده حیوانی در صورت انسان؟ _________________________ (1) مناقب آل أبی طالب/ 3 /ص318 💎 @Moshfeghoun 💐 ویراستی