نمایشنامه به طور واقعی یک درام بود، یک کشمکش جدی به طوری که گاه مخاطب حق را به مراجع می‌داد و گاه دکتر و این حاکی از قوت متن بود. البته مساله امروز مسلم این است که سطح توقع مخاطب را با سپاهیان آتش تا آنجا بالا برده که توقع دیدن یک فیلم سینمایی را روی صحنه دارند تا یک‌ نمایش. غافل از این که جنس نمایش همین است و کارهای بزرگ، یک مقدار خارج از استاندارد مرسوم نمایش است. به هر حال متن با بازی‌های خوب باعث شد مخاطب به فکر فرو رود و رسالتش را درست انجام دهد. البته کسی که تمرکز نداشته باشد از نمایش جدا و طبعا خسته می‌شود. یک نکته جالب توجه نمایش هم این بود که پی‌رنگ مفهومی نمایش در راستای نمایش قبل گروه یعنی چرتکه بود. فقط کاش یک شلیک از هر کدام کاسته می‌شد تا روند کار تندتر و مدت نمایش کوتاه تر می‌شد. در پایان: استقامت در این مسیر و ارائه ۳۰ نمایش آئینی الحق ستودنی است و مهم تر از یک کار و چند کار آن هم با سختی های روزگار ما. دمتان گرم چشمتان به جمال مولایمان منور. 〰〰〰〰🔘〰〰〰〰 شما هم اگر حال پر کردن پرس‌لاین را ندارید، نظراتتان را برای ادمین بفرستید: @Mk1105 🌤اَلّلهُمـّ؏َجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَرَج