⭕️ ذوق مرگ شدن از شعفِ دیدار متجاوزان ➖ در حاشیه سالروز درگذشت #بابی_ ساندز مبارز آزادی خواه ایرلندی ◀️ حاکمان دوگونه‌اند. عده‌ای رخ داد‌هایی چون ۶ آذر ۱۳۲۲ برایشان مهم است و دیگران ۱۵ اردیبهشت ۱۳۶۰. 🔸 در ۶ آذر سال ۱۳۲۲، سه کشور آمریکا، شوروی و انگلیس، ترتیب جلسه ای برای تعیین سرنوشت جنگ دوم جهانی را می‌دهند. به دلیل شرایط خاص شوروی و شخصِ استالین، محل جلسه، سفارت شوروی در کشور اشغال شدهِ ایران انتخاب می‌شود. 🔹 اگر چه در مدت چند روزه کنفرانس تهران، محمد رضا شاه تنها 3 دقیقه‌ای برای خوش‌آمد گویی به حضور پذیرفته می‌شود اما شور و شعفِ حاصل از حضور رهبران این سه کشور و اینکه تهران مرکز تحولات جهان شده است! به اندازه‌ای است که در ۱۲ خرداد ۱۳۲۳ و بعد از آرام شدن فضا، در طی مراسمی بلند بالا سه خیابان پایتخت را به نام این سه تن نامگذاری می‌کنند. 🔸 خیابان حد فاصلِ سفارتِ انگلستان و شوروی به نام وینستون چرچیل، خیابانی که بعد‌ها آزادی نام گرفت به ‌نام روزولت و خیابان جلوی سفارت شوروی به‌ نام استالین نام‌گذاری شد. در آن روز گلشائیان شهردار تهران، از اینکه می‌دید، تهران، مرکز تصمیم‌گیریِ یکی از مهم‌ترین وقایع تاریخی است به خود می‌بالید و در سخنان خود اختیار از کف داده ، هر واژه خوب و اسطوره‌ای را که می‌دانست یا نمی‌دانست، در وصف این سه تن به کار برد. سه خیابان به افتخار سه اشغالگر. 🔹 ۳۷ سال بعد اما برخورد‌ها جور دیگری بود. در پی درگذشت بابی ساندز، مبارز آزادی‌خواه ایرلندی، در زندان‌های تحت نظر انگلیس (۱۵ اردیبهشت ۱۳۶۰)، خیابان حد فاصل سفارت انگلستان و شوروی، تغییر نام داده شد به خیابان بابی ساندز. و دولت انگلستان به ناچار در مکاتبات خود می‌نوشت: تهران خیابان بابی ساندز. (بعد‌ها برای فرار از این موضوع در سمت شرقی سفارت دری به خیابان فردوسی باز کرد) خیابان روبروی سفارت شوروی هم که به نام استالین بود شد میرزاکوچک خان. 🔺 شاید خیابان‌ها فقط خیابان باشند اما گاهی نمادی می‌‌شوند از آزاده بودن یا نبودنِ حاکمان. 🎬 @Mostazafin_TV