🌹۱۷ آذرماه ۱۳۵۹ - سالروز شهادت حُرّ انقلاب، شاهرخ ضرغام 🔹جوانی بِزن‌بهادُر که کار او خوشگذرانی، لَهو و لَعِب و جمع کردن نوچه‌ به دور خود بود. 🔹او در عالم اَلوات‌گری، تمام پل‌ها را پشت سرش خراب نکرد. لااقل ماه رمضان و محرّم، به احترام روزه و امام حسین، دست از کارهای خلاف می‌کشید. با آغاز انقلاب و با شنیدن نام سیّدی به نام خمینی، تحولی در او پیدا شد. پس از آن دیگر لب به زهرِماری نزد. ▪️ از قدرتِ ضربِ بازویش برای مقابله با ساواکی‌ها و مزدورانِ آدمکُشِ شاه استفاده می‌کرد. با پیروزی انقلاب۵۷ نیز در صحنه‌ بود و با عناصر مُعاند و مزدورِ بیگانه برخورد می‌کرد. 🌹 با شروع جنگ به گروه فداییان اسلام به فرماندهی شهید مجتبی هاشمی پیوست. او طیف وسیعی از به اصطلاح اخراجی‌ها تا آدم‌ها دانشگاهی و درس‌خوان را دور خود جمع کرده بود. نمونۀ آن، شهید اصغر شعله ور که به محض شنیدن خبر جنگ، درس و محیط راحتِ آمریکا را رها نمود و خود را به ایران رساند و در آبادان به گروه هاشمی پیوست. شاهرخ ضرغام، رشادت‌های فراوانی از خود نشان داد تا این که پاک شد و لیاقت شهادت را پیدا کرد. او در ۱۷ آذر۵۹ و در جبهۀ ذوالفقاری آبادان در صحنه‌ای نزدیک به مواضع دشمن، به کفّارِ بعثی یورش برد تا این که ناگهان، گلوله‌ای سرکِش سینۀ او را شکافت و با چهره‌ای خونین به ملاقات پروردگارش شتافت. پیکر مطهر او نیز هرگز بوطن بازنگشت. ✍...و شاهرخ ضرغام حجّتی شد برای تمام‌ جوان‌هایی که از سرِ جهالت، سرگرم گناه و غفلت بوده و از عاقبت اعمال خلاف خود بی خبرند......