صفحه ۲ : ▪️چراغ سبز به سکولاریسم سکولاریسم می گوید : سیاست و دیانت و یا دین و دولت و یا دینداری و دولت داری دو مقولة جدا از هم و ناسازگار با هم و متفاوت و شاید هم متضاد می باشد . مبلغین سکولاریسم معتقدند که ، حجاب و عفاف ، نماز و روزه ، امر به معروف و نهی از منکر ، جهاد ، و سایر فرایض دینی و عبادی ، از جمله اموری است که در حیطه شخصی و خصوصی افراد قرار دارد ، و دولت یا حکومت حق دخالت و تجسّس در این امور را ندارد . سکولاریسم که مدعی جدایی دین از سیاست و نافی جامعیت دین و اقتدار حکومت دینی است ، و مطلقاً ، دین و حکومت دینی و یا قانون های اقتباس شده از دین را ، در امر ادارة جامعه و تشکیل دولت و حکومت داری عاجز و ناتوان می داند ، بر این باور است که ، دولتها حق دخالت و اظهارنظر و امر ونهی کردن در امور دینی افراد را ندارند و بطور کلی ، برای دین داری و دین مداری افراد امتیاز و ارزشی قائل نمی باشد . سکولاریسم می گوید : دخالت دولت در امور عبادی و اعتقادی مردم ، مثل حجاب و عفاف ، روزه ، نماز جمعه ، اعتکاف ، امر به معروف و نهی از منکر ، به منزله تأیید و ارزشی دانستن آن و در نهایت دخالت دادن سیاست در دیانت و امور عبادی مردم است . دولت ها و جوامع سکولار ، بر عکس دولت ها و حکومت های دینی ، دین گریزی و بی بندباری و تقابل با دین و دیانت و برهنگی و سکس گرایی و زندگی به شیوه حیوانات را ارزش می دانند واینهارا معیار و میزان سنجش افراد در تصدی مسئولیتهای کلیدی قرار می دهند . و یا به تعبیر ساده تر ، عفاف و پاکدامنی و ایمان و تقوی و خداترسی و خدا محوری افراد در جامعه سکولاریسم ، ارزش تلقی نمی شود و عامل صلاحیت فردی و برتری چنین افرادی ، نسبت به دیگر افرادی که ، از این صفات محروم هستند نمی باشد . بارزترین و ملموس ترین و مشهودترین وجه افتراق و امتیاز بین یک دولت و جامعه و حکومت دینی با یک دولت یا جامعه و یا حکومت سکولاریسمی این است که : فراهم نمودن زمینه و ایجاد محیط مساعد برای رشد فضائل اخلاقی و دینی و عبادی و انسانی شهروندان ، باید از جملة دغدغه های دولت دینی و دولتمردان و اصحاب حکومت دینی باشد . در جامعه سکولار، عکس این قضیه حاکم است ، یعنی دولت سکولار نه تنها تکلیفی در هدایت وتشویق وترغیب مردم به سمت وسوی معنویات وخدا پرستی ندارد ؛ بلکه دولتمردان سکولار ، خودرا مکلف می دانند که نشانه های دینی ودینداری ودین محوری را از سطح جامعه محو کنند . در جامعة دینی و حکومت دینی ، به تبعیت از اصل دین و اطاعت از آموزه های دینی و عمل به فرامین دینی ، دولت و دولتمردان باید تلاش کنند و تمام امکانات خود را به کار گیرند ، تا مردم بدون هرگونه مانعی و با کمترین هزینه ای و در کوتاه ترین فاصله زمانی و با بهره مندی از بهترین ضرایب امنیتی و پشتیبانی وبه بهترین کیفیت ؛ به امور دینی و عبادی خود بپردازند و در مقابل از تردد و یا نمایش یک حرکت ضد اخلاقی و ضد دینی در جامعه بطور جدی جلوگیری به عمل آورند . در جامعه و حکومت دینی ، دولت و دولتمردان موظف و مکلف هستند ، همچنان که تمام هم و غم خود را برای ارتقاء بهداشت محیط و سلامت تن و روح و روان افراد به کار می بندند ، دو چندان برابر آن و بطور مضاعف وظیفه دارند ، برای ارتقاء بهداشت اخلاقی و بهداشت دینی و اعتقادی شهروندان خود تلاش و کوشش و سعی وافر نمایند . و جامعه را از لوث وجود ویروس و میکروب های ضد اخلاقی و ضد اعتقادی مثل : بد حجابی یا بی حجابی و پوشش های نامناسب و تبلیغ تفکرهای دین ستیزی و سکولاریسمی واکسیناسیون کنند . دولت مردان باید هم چنان که ، پزشکان و کادر درمانی بیمارستان ها و دیگر افراد عادی یک جامعه ، از زخمی که بر اندام و پیکر یک فرد مبتلا به بیماری ایدز قرار دارد ، پرهیز می کنند و در راستای جلوگیری از آلودگی خود وافراد جامعه ؛ با احتیاط کامل و رعایت جمیع جهات امنیتی و بهداشتی با این فرد بیمار مواجهه می شوند و برخورد می نمایند ، باید از بد حجابی و تار موی زنی که از زیر مقنعه بیرون زده ولباس نامناسب خانمی که عامل تبرج است ، بخاطر احتمال آلودگی نوجوانان وجوانان و به انحراف کشاندن جامعه ترسید وبا تمام قدرت با آن مبارزه کرد ، واز تردد این افراد در سطح جامعه ومشاوره با آنان ومشارکت دادن آنها در امورات اجتماعی ؛ بطور مطلق پرهیز نمود . اگر خون مبتلا به ویروس ایدز ، سلامت جسمانی فرد یا افرادی را به خطر می اندازد ، تار موی دخترکی بی حجاب و مانتوی تنگ چسبیده به تن یک خانم بی بندبار ویا بدن نیمه برهنه یک خانم جوان ، و مشهود بودن برجستگی های اندام زنانة او ، روح و روان جوانان جامعه ، و دین و دینداری در جامعه و دنیا و آخرت شهروندان را ، تا مرز نابودی و سقوط در منجلاب سکولاریسم به خطر می اندازد و تهدید می کند .