✍️اربعین اکسیر اعظم فتح القلوب و شاهراه ظهور
۱- سخنان امام حسین علیه‌السلام (در نهج‌الشهاده)، نشان می‌دهد که فلسفه و هدف قیام آن حضرت نه فتح نظامی بود و نه فتح سیاسی. هدف امام احیای اسلام ناب محمدی از طریق فتح القلوب (نه فتح الغلبه) بود، از همین رو است که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (ص) فرمودند: «حسین منی و انا من حسین»، حسین (ع) از پیامبر (ص) است و هم‌او علت العلل بقای دین حنیف اسلام و احیای اسلام ناب محمدی است.
۲- فتح القلوب و نبرد برای احیای اسلام ناب محمدی از همان لحظه حضور حضرت سیدالشهدا در کربلا آغاز شد و دل‌های سپاه عمرسعد کم کم با سخنان امام شهید نرم می‌شد. بلافاصله پس از شهادت اباعبدالله الحسین و یاران باوفایش در صحنه نبرد، پرچم فتح القلوب به دست حضرت زینب سلام الله علیها و حضرت امام زین العابدین علیه السلام به اهتزاز درآمد و در همان صحنه نبرد یاران با سخنان حضرت زینب با بدن بی سر برادرش، سپاه اشک به میدان فتح‌القلوب آمد و یاران عمر سعد را شدیداً تحت تأثیر قرار داد.
۳- جمله معروف: «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» برگردان زیبایی از فرمایش نورانی و جاوید امام حسین (ع) است که: «من کان باذلاً فینا محجته و موطنأ علی لقاءالله نفسه فلیرحل معنا». حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام با این سخن همه انسان‌ها را در طول تاریخ مخاطب قرار داده و خود شخصاً پرچم قیام فرزندش حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه را به اهتزاز درآورده است.
۴- رزمایش اربعین درخواست همگانی و همگانی شدن درخواست بازگشت به کربلا و مشارکت در حماسه حسینی و همراهی با سپاه نور است. اربعین زیباترین ماکت آمادگی عمومی و مقبولیت اجتماعی مردم و پشت پا زدن به همه تعلقات مادی و غیرمادی و عبور از همه مکاتب، «ایسم»ها و نحله‌های بشری و مطالبه منجی آسمانی است.
۵- اربعین پرچم برافراشته استمرار عاشورا و فتح‌القلوب انسان‌ها در طول تاریخ و حلقه وصل دو قیام (قیام حسینی و قیام مهدوی) است. فتح القلوب انسان‌ها و اجتماع عظیم انسانی و برافراشتن پرچم مطالبه‌ی «قلبی لقلبکم سلم و امری لامرکم متبع و نصرتی لکم معدّه، حتی یاذن‌الله لکم» شرط آغازین ظهور و قیام مهدوی است. اربعین جلوه تمام نما و تمرین عملی «یا لیتنا کنا معک» است، چه اینکه ظهور با نشستن رخ نمی‌دهد.
۶- به فرمایش حضرت آیت‌الله بهجت (ره)، حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه هنگام ظهور، خود را به واسطه امام حسین (ع) به همه عالم معرفی می‌کنند»: «الا یا اهل العالم انا الإمام القائم... انا الصمصام المنتقم... إن جدّی الحسین قتلوه عطشانا...»
طبعا وقتی فردی خودش را به امری منتسب و بدان وسیله معرفی می‌نماید، در حقیقت آن موضوع برای مخاطبین نه تنها غریب نیست بلکه کاملا شناخته شده است. بدون شک این نحوه معرفی آخرین حجت خدا به وقت ظهور، مقدمه مهمی تحت عنوان شناخته شدن امام حسین (ع) لازم دارد و یقینا این شناخته شدن امام حسین دفعی نبوده و نیاز به مقدمه دیگری به نام «جهانی شدن» دارد. و راه‌پیمایی اربعین شاه راه معرفی امام حسین (ع) به جهانیان است. هنگام ظهور مردم جهان باید حضرت امام حسین علیه‌السلام را شناخته و با فلسفه قیام و اهداف والای انسانی آن حضرت انس گرفته و با حضرت سیدالشهدا (ع) ارتباط قلبی برقرار کرده باشند.
۷- بسیاری از آزادی خواهان دنیا (نظیر گاندی) امام حسین (ع) را الگوی حرکت خود قرار داده اند. هرچند این موضوع بسیار مهم و درخور توجه است اما قطعا «جهانی سازی» با این مقدار حاصل نخواهد شد.
پیاده روی بزرگ اربعین که قدمتی تاریخی دارد (و طبق فرمایش حضرت امام حسن عسکری (ع) زيارت اربعين را علامت ايمان و شعار شيعه مي‌داند) و پس از سقوط صدام روز به روز بر عظمت، وسعت و کیفیت آن افزوده شده و مبدأ آن از مرزهای جغرافیایی عراق، ایران و جهان اسلام فراتر رفته و مغناطیس امام حسین (ع) همه دلسوختگان و عاشقان را از سراسر گیتی به خود جذب می‌کند که: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً»؛ شهادت امام حسین(ع) داغی بر دل‌های مؤمنان گذاشته که هیچ‌گاه خنک نخواهد شد.
۸- رشد کمی، کیفی، محتوایی و... راه‌پیمایی اربعین، از نشانه‌های آشکار و مهمترین زمینه فراگیری و «جهانی شدن امام حسین(ع)» و پیوند قلبی مردم جهان با پرچمدار نهضت عاشورا و احیاگر اسلام ناب محمدی است، به طوری‌که حتی همت همه جانبه امپراتوری رسانه‌ای دنیا برای سانسور این پدیده بی‌نظیر در حال شکسته شدن است و هرساله جمع بیشتری از مردم جهان به این راه‌پیمایی پیوسته و با شعار «حب الحسین یجمعنا» دل به اقیانوس عشاق الحسین می‌سپارند و از باب: «قطره دریاست اگر با دریاست» قطرات پراکنده انسانی از سراسر دنیا در اقیانوس اربعین به دریا تبدیل می‌شوند