✅ پرسش و پاسخ از آیت الله خوشوقت 🔹 درباره تقوا (شماره 11) س: در روایت آمده: «نگاه حرام تیری از جانب شیطان است.» در محیطی که شرایط برای گناه فراهم است، آیا می¬توانیم آن را زمینه ای برای تمرین ترک گناه قرار دهیم یا اینکه ناچاراً آنجا را ترک کنیم؟ ج: اگر می¬توانی گناه نکنی، عیبی ندارد؛ اما چه کسی می¬تواند با چند زن نامحرم بگوید و بخندد و گناه نکند؟! با هم همکار هستند و با هم آشنا می¬شوند. صبح که سر کار می¬آیند، می¬گویند: «سلام علیکم! حال شما!» بعد هم با هم می¬گویند و می¬خندند و حال گربه ی یکدیگر را هم می¬پرسند. آن¬وقت چطور می¬شود؟ چه کسی آنجاست؟ کسانی که مرد میدان هستند، اصلاً به آنجا نمی¬روند؛ نه اینکه بروند و خودشان را حفظ کنند. آیا در این جور مکان ها مرد میدان دیده¬اید؟ همه مثل هم هستند. س: چه می شود که بعضی افراد، بعضی گناهان خاص را که ترکش خیلی آسان است، ترک نمی کنند، اما کارهای سخت واجب یا مستحب را انجام می دهند؟ مثلا دعاهای مختلف می خوانند یا زحمت می کشند و هر روز دو وعده به مسجد می روند؟ ج: عادت کرده است؛ اما ترک گناه برای او سخت است. آمدن و رفتن به مسجد برایش آسان است؛ اما چون به گناه عادت کرده، ترک آن برایش سخت است؛ بنابراین باید شروع کند. ان شاء الله آسان می شود. س: منظور از آیه ی «لَیسَ لِلاِنسانِ اِلّا ما سَعَی» چیست؟ ج: اگر شما سعی نکنید، مزدی نمی گیرید. اگر می خواهید مزد دریافت کنید، باید زحمت بکشید. زحمتش اطاعت فرمان است. س: بعضی نقل می کنند که بعضی از علما را در خواب دیده اند که گفته اند: «نمازهایی که خوانده ای و روزه هایی که گرفته ای، هیچ فایده ای نداشت؛ فقط آن غذایی که به یک حیوان دادی یا فلان شب که فلان کار را کردی، تو را نجات داد.» آیا این ها صحیح است؟ ج: درست نیست. این موضوع دو قسمت دارد: یکی اینکه آن ها به درد نمی خورد و دیگری اینکه این ها به درد می خورد. اینکه آن ها به درد نمی خورد، غلط است. اگر آن ها را طبق دستور خدا صحیح به جا آورده باشی، مفید و مؤثر است؛ اما اینکه این ها به درد می خورد، عیبی ندارد. اگر شکم گرسنه ای را سیر کرده باشی یا برهنه ای را پوشانده باشی، خوب است؛ اما آن را نمی شود گفت به درد نمی خورد. همه ی آن ها به درد می خورد، و چون خواب است، اعتباری ندارد. س: گاهی انسان به مرحله ای می رسد که وقت تصمیم گیری است که مثلاً طلبه یا دانشجو شود یا وارد بازار کار شود. انسان از کجا بفهمد راهی که انتخاب می کند، مورد رضای خداست و می تواند در آن موفق شود؟ ج: انسان خیلی چیزها را در اثر گذشت زمان یاد می گیرد. کودک هفت ـ هشت ساله خیلی چیزها را بلد نیست؛ چون زمان زیادی بر او نگذشته است. هر چه بگذرد، چیزهایی می بیند، می شنود و یاد می گیرد. آن وقت بر معلوماتش اضافه می شود؛ بنابراین یکی از چیزهایی که در تشخیص دادن و به موقع تصمیم گرفتن لازم است، گذشت سن است. کسی که تازه از مدرسه فارغ شده و حالا باید تصمیم بگیرد، هنوز چیزی از دنیا نفهمیده است و اگر مستقلاً بخواهد این کارها را بکند، اشتباه می کند. رشته ای را انتخاب می کند و فردا شغلی گیرش نمی آید و پشیمان می شود. پس چه باید کند؟ باید با کسانی که سنّی از آن ها گذشته و این راه را رفته و تجربه کرده اند، مشورت کند. خودش تنها حق ندارد ببرد و بدوزد؛ چون هنوز پختگیِ لازم را ندارد. ✅ ادامه دارد ... 📚 منبع: آثار بندگی، آیت الله خوشوقت 📱 کانال سبک زندگی متقین: @mottagheen