🔘مراوده با عالم بالا 🔅بهشت و (ع)، در جايگاه و مرتبه‌ای ميان عالم دنيا و عالم ملكوت قرار داشت و پس از هبوط، آدميان منحصر در زيست و سير در عالم مُلكی شدند و بهشت و (ع)، در جايگاه و مرتبه‌ای بالا و والا، جايی ميان دو عالم دنيا و عقبا، امكان رشد كامل و ارتباط مؤمنان با ساير موجودات و ساكنان عوالم مجرّد را فراهم می‌آورد. 🔅بی‌دليل نيست كه همه قوانين، دستاوردها و داشته‌های ساكنان ملك عظيم اهل بيت(ع) با همه آنچه قبلاً تجربه شده، متفاوت است.برچيده شدن بساط و قطع دست او در كار و بار آدميان، اين مجال را برای تأسيس يا همان فراهم می‌آورد. 🔅شايان ذكر است كه اين تحوّل و ديگرگونی بزرگ، تنها مرهون تصرّف در زمان است و نه صرفاً تصرّف در مكان؛جمله تغييرات حادث شده در زمين، تحت تصرّف قوانين و نيروهای عالم ملكی (از وقت تا وقت ) و بدون تصرّف و اعمال در زمان حاصل شده است؛ در حالی كه واقعه شگرف ظهور، با تصرّف در زمان اتّفاق می‌افتد. 🔅حضرت صاحب العصر و الزّمان(ع)، با قدرت يداللهی، موجد تحوّلی بزرگ در عالم ـ و نه صرفاً در زمين ـ می‌شوند و تحت ولايت ايشان، اين تحوّل باعث ديگرگونی در زمان و نزديك شدن زمان فانی و كمّی به زمان باقی و ازلی می‌شود. 🔅از همين جا، بشر مجال سير در ميان عوالم غيب و شهود می‌يابد و با تصرّف در زمان و مكان مادّی، زيبايی‌های تجربه نشده عوامل غيبی را مشاهده و با ساكنان آن عوالم، باب مراوده می‌گشايد. 📚 📫خرید از: یاران شاپ: https://b2n.ir/103861 کتابراه: https://b2n.ir/498756 طاقچه: https://b2n.ir/705976 فراکتاب: https://b2n.ir/829969