نهج البلاغه امیر المومنین علیه السلام در ادامه قسمت قبل در بیان اهمیت بیدار ماندن در ساعت شب و راز و نیاز به درگاه خداوند سخن مى گوید، مى فرماید: یَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَعلیه السلام قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَهِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَهٌ لاَ یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلاَّ اسْتُجِیبَ لَهُ إِلاَّ أَنْ یَکُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِیفاً أَوْ شُرْطِیّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَه وَهِیَ الطُّنْبُورُأَوْ صَاحِبَ کَوْبَه وَهِیَ الطَّبْل اى نوف! داود پیامبر علیه السلام در چنین ساعتى از خواب برخاست و گفت این همان ساعتى است که هیچ بنده اى در آن دعا نمى کند جز این که به اجابت مى رسد مگر آنکه مأمور جمع مالیات (براى حاکم ظالم) یا جاسوس گزارشگر، یا مأمور انتظامى اش و یا نوازنده طنبور و یا طبل باشد. از بعضى روایات استفاده مى شود که بهترین ساعت شب براى راز و نیاز با خدا وقت سحر یعنى ثلث آخر شب است ، در قرآن مجید نیز به اهمیت استغفار در سحرها اشاره شده است. نكته مهمى كه در اين فراز وجود دارد و بسيار قابل توجه است ؛ امام(علیه السلام) استجابت دعاى پنج گروه را در این عبارت خود ، از قول داود استثنا فرموده است. يا به بيانى ديگر دو گروه: کسانى که کمک به ظالمان و جباران مى کنند و کسانى که مردم را به عیاشى و هوسرانى دعوت مى نمایند. #نشر_خوبی_ها #هشتگ_منبر