باسمه تعالی *«خداوند، اولین معلم »* خداوند نخستين معلم‏ است، در قرآن به آياتى برمى‏ خوريم كه خداوند خود را به عنوان معلم‏ معرفى كرده، گاه به آدم(عليه السلام) علم اسماء مى‏ آموزد: «وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا؛ سپس علم اسماء [علم اسرار آفرینش و نامگذاری موجودات‌] را همگی به آدم آموخت»، و گاه به نوع انسان آنچه را نمى‏ داند از طريق تكوين و تشريع (بخشى را به صورت علوم فطرى در نهادش آفريد، و بخش ديگرى را به وسيله عقل و تدبير در عالم آفرينش و بخش سومى را به وسيله انبياء مى‏آموزد: «عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ‏؛ به آدمی آنچه را که نمی ‌دانست تعلیم داد» گاه قلم به دست او داده و نوشتن مى‏ آموزد: «الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ همان کسی که بوسیله قلم تعلیم نمود»، گاه يك حرف و دو حرف بر زبانش مى‏ نهند و شيوه سخن گفتن به او تعليم مى‏ دهد: «الرَّحْمَنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الْإِنْسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ»؛ خداوند رحمان، قرآن را تعلیم فرمود، انسان را آفرید، و به او «بیان» را آموخت». به اين ترتيب او هم معلّم بيان است، و هم معلّم قلم، و هم معلّم امورى كه انسان از آن آگاهى نداشته است، اين تعليمات ممكن است اشاره به تعليمات فطرى‏ باشد كه به صورت خلاصه و سربسته در درون جان انسان است، و نيز ممكن است اشاره به وجود ابزار و اسباب و مقدماتى باشد كه خدا در انسان آفريده، و او را قادر بر اختراع زبان و خط و كشف ساير واقعيات جهان هستى كرده است. *«‌ روز معلم بر معلمان عزیز مبارک باد»*