و کن انیسی فی وحشتی. مولای من! انیس من باش در تنهایی‌ام. خداوند تبارک و تعالی "انیس من لا انیس له" است. به این معنا که مادامی که انسان به چیزی انس دارد نمی‌تواند انس به او (خدا) را پیدا کند. برای اینکه او غیر از اشیا است؛ غیر از خلق است؛ و انس با خلق تناسبی با انس با خدا ندارد. قرآن می‌فرماید: سنریهم  آیاتنا فی الآفاق و فی انفسهم؛ ما آیاتمان را در آفاق و انفس نشان می‌دهیم، ولی: أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ، آیا این کافی نیست که خدا بر هر شی‌ای شهید است. شهید اینجا به معنای مشهود است. یعنی: أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ مشهودا، او بر هر چیزی، بالاتر از هر چیزی، مشهود است. این است که خلق حجاب او هستند. برای اینکه اگر خدا را بخواهند در خلق پیدا کنند نمی‌شود. به هیچ وجه راهی نیست. او بر هر چیزی مشهود است. تا این دل بالا نیاید و (خدای) محیط به اشیا را نبیند، نس بالله پیدا نمی‌کند. @msaliagha