برای انس، مومن خیلی چیزها دارد. با در و دیوار عالم می‌تواند انس بگیرد، ولی با انسان‌هایی که هم‌تراز او هستند کمتر می‌تواند انس بگیرد. چرا؟ برای اینکه آنها به این علت که در تراز او نیستند، او را محجوب نمی‌کنند و توان این را ندارند، توانشان کمتر است. ولی انسان‌ها می‌توانند انسان را زود غافل کنند. انسان‌ها برای همدیگر خطرناکند.  فرمود: فرار المؤمن من الجاهل کفراره من الاسد. فرار مومن از جاهل مانند فرار شخص است از شیر. جاهل رتبه و مرتبه دارد، در هر مرتبه‌ای که از او پایین‌تر است، جاهل حساب می‌شود نسبت به او. انسان حشر و نشر ممکن است داشته باشد منتها انس ندارد. انس آن است که انسان تکیه‌گاهش باشد. "آنس بالله". آن انس شیرین را چشیده که او را هر موجود و در همه جا می بیند، و همه موجودات عالم را زنده به او می‌بیند. در و دیوار و موجودات آسمان و زمین را همه را زنده به او می‌بیند. و همه اینها را وجه حق می‌بیند. و همه اینها را مظاهر او می بیند. اینها باعث می‌شود از انس به خلق بی‌نیاز بشود. و علاوه بر بی‌نیازی، مستوحش هم هست. @msaliagh