در کتاب سیر تربیت توحیدی استاد بهجتپور به زودی خواهیم خواند: در چهلمین دسته آیه در سیر تربیت توحیدی در قرآن در سوره اعراف (سی و نهمین سوره نازل شده) به آیه 57 می رسیم با هم متن نگارش اولیه استاد را باهم بخوانیم: اعراف 39/ 57 : خدا نازل کننده رحمت های آسمانی وَ هُوَ الَّذِى يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرَا بَينَ يَدَىْ رَحْمَتِهِ حَتىَّ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلٍّ الثَّمَرَاتِ كَذَالِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتىَ‏ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ(57) اطاعت از پروردگار محصول شناخت و پذیرش ربوبیت خدای متعال است. بندگی پذیرش چتر ربوبیت خداست. از این رو، در آیه مورد بحث به معرفی پروردگار پرداخته تا برهانی بر توحید عبادت و به تبع آن استعانت باشد. لازمه عبادت، پذیرش ولایت و سرپرستی خدا بر انسان است. پس هر جا که لازم بوده با کسانی که مآل کارشان پذیرش ولایت غیر خدا شده است، بر سر زمینه های بازگشت به ولایت الهی یعنی ربوبیت احتجاج کند و وی را به ایشان معرفی کند. در این معرفی به موضوع حیات مردگان توجه می دهد تا برای ایشان بازگشت به روز داوری قابل فهم شود. تذکر به ربوبیت خدا بر خارج کردن انسانها از قبرها و آغاز حیات دوباره جسم و جان در رستاخیز نیاز به حدودی از شناخت قدرت پروردگار دارد. اصل اثبات قدرت پروردگار با دلائل کلامی و برهان های فلسفی اثبات می شود؛ اما ایمان و باور پذیر ساختن این معرفت با بیان شواهد صورت می گیرد. در آیه مورد بحث به پدیده گردآوری ابرها و رانش آنها به سرزمین های مرده و بارش آنها توجه داده تا شاهدی بر کیفیت خارج کردن انسان های مرده از خاک و جان یافتن دوباره ایشان باشد. تذکر مهم آنکه، ترغیب قرآن به طبیعت شناسی، اصالت ندارد؛ بلکه مهم‎ترین هدفی که در تحریص مردم به مطالعه در طبیعت شده، شناخت پیوند ملک با ملکوت و نقش غیب بر برعالم شهود و عرش بر فرش است. از این رو در آیه جریان بادها تا بارش باران را به خدا نسبت داده است. به همین جهت با عباراتی همچون «هُوَ الَّذِی یُرْسِلُ»، «سُقْنَاهُ»، «اَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاء»، «فَاَخْرَجْنَا»، ربوبیت تکوینی حضرت حق را در این فرایند نشان داده است. . جمله انتهای آیه (كَذَلِكَ نُخْرِجُ الْموْتَى لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُون) روشن می کند عمل جوانحی و قلبی که باید در پی این معرفت بروز کند، باور به پروردگار در زنده کردن بدنهای تحلیل رفته و گم شده در زمین است. این معرفت که پدیده های صاحب نقش به تبع اراده او و تدبیر وی به زندگی حیات می بخشند، روشن می کند که حیات دوباره انسان ها امری سهل و تابعی از ربوبیت تکوینی حضرت حق بر پدیده ها از جمله بدن های مرده است. این معرفت در دعوت اولیای شیطان به راه صواب مؤثر است و نشان می دهد روش بازگرداندن ایشان به ولایت الهی از اصلاح باور ایشان در موضوع ربوبیت می گذرد. https://eitaa.com/mtamhid