#ای_ایران_بخوان خامنه‌ای خمینیِ دیگر است، چه‌بسا از خمینی، خمینی‌تر! عجیب نیست که همانند اُقیانوس، آرام باشد و از هیچ‌‌کس و هیچ‌چیز نهراسد. در پرواز 4721 پاریس به تهران در سال مقدس ۱۳۵۷ که #مردم دل‌نگران جانِ امام (ره) بودند که مبادا هواپیمای حامل وی مورد سوءقصد شاگردانِ شیاطین قرار بگیرد، از آن‌حضرت دربارۀ احساسش نسبت‌به بازگشت به #ایران پرسیده بودند. پاسخ داده بود: «هیچ»! خب هیچ عجیب نیست که جانشینِ برحقِ خمینیِ کبیر، در ایام پُرتلاطمِ #جنگ که دوست‌داران از غیبتِ او ناشادند و دشمنان شاد، بی‌عصا و باصلابت بیاید و هم‌چون خورشید بدرخشد و مثل ماه بتابد و وطن‌پرستی را مشق کند و به حاج‌محمود کریمی بگوید ای ایران بخوان. خامنه‌ای خمینیِ دیگر است. بنظرم دشمن بیش از آن‌که از م.وش.ک‌های ایرانی بیچاره و لِه شده باشد، از تدابیر و تصمیماتِ این پیرِ حکیم بیچاره و لِه شده. و به‌حتم سردمداران آن قوم شِرک و شِرارت که با #شیطان شِراکت دیرینه دارند، از اینکه هر نقشه‌شان توسط خامنه‌ایِ خردمند نقش برآب می‌شود، سخت مستأصل‌اند و دنبال راه چاره. خامنه‌ای خمینیِ دیگر است. شُرکای شیطان شاید با خودشان فکر کرده بودند اگر فرماندهان فرماندۀ کُل قوا را حذف کنند، قوا تحلیل رفته و فرمانده عقب‌نشینی خواهد کرد. زهی خیالِ باطل اما. دیشبی در شب #عاشورا، در شبی که کم‌تر کسی فکرش را می‌کرد، خامنه‌ای اُتاق جنگ را آورده بود وسط روضۀ امام حسین (ع) در حسینیۀ امام خمینی (ره)؛ خامنه‌ای خمینیِ دیگر است. نور به بارگاهت ببارد ای امامِ کبیر که سیدعلی حسینی خامنه را با کوله‌باری از ایمان، شِرافت و شجاعت به یادگار گذاشتی تا دل یک ملت قرص باشد و آرام و دنیا ببیند و بداند انگشتِ اشارۀ دستِ چپ او می‌تواند کل معادلات یزیدیانِ زمانه را به‌هم بزند. خامنه‌ای خمینیِ دیگر است. کسی‌که روز تمام نشده، س.پاهِ خود را از شوکی عظیم بیرون آورد و نگذاشت دشمن، زمانِ زیادی را از ضربۀ موقت خود مست و مسرور بماند. کسی‌که إذن مبارزه به گروه‌های هم‌پیمان خود در جنگ ۱۲ روزه نداد تا طعم درد را مستقیما و یک‌تنه از سرچشمۀ آن در ایران به دشمن بچشاند. با اینکه دشمن تنها نبود و از کشورهای منطقه و فرامنطقه کمک می‌گرفت. کسی‌که f۳۵ و b۲ و چند لایه سامانۀ دفاعی نداشت اما ایمان و باور داشته و دارد و دارای تفکری پیشرو است و بارها تأکید کرده که دعوا و سنگ‌هایی که می‌خوریم برای رسیدن به نوک قُله است و مادامی‌که به نوک قُله نرسیده‌ایم، آش همین آش است و کاسه همین کاسه. باید برسیم به نوکِ قُله؛ برای آبادیِ ایران؛ برای نابودیِ دشمنان.