متن صحبت‌های بهنام کریمیان، نماینده تشکل‌های دانشجویی بسم الله قاصم الجبارین سکوت در برابر ظلم ناقض آزادگی و شرافت است. چه در مکتب اسلام باشد، چه در مکتب انسانیت. اکنون که 163 روز از عملیات غرور آفرین طوفان الاقصی میگذرد، دیگر چیزی از هیمنه پوشالی رژیم صهیونیستی باقی نمانده وچهره سفاک این رژیم بر همگان آشکار شده است. این موج خروشان تظاهرات مردمی و هم صدایی بی سابقه انسان های آزاده از هر نقطه جهان مبین حقانیت مردم فلسطین است. در این اثنا که مردمان آزاده جهان بویژه مسلمانان، هم صدا در برابر این ظلم تاریخی بزرگ فریاد برمی آورند، دولت‌های بظاهر اسلامی علیرغم ظاهرسازی های عوام فریبانه، از هرگونه اقدام عملی در برابر این نسل کشی تاریخی اجتناب کرده و با بی شرمی تمام، دست دوستی با این رژیم میفشارند و در خون هزاران هزار فلسطینی شریک می شوند. امروز شاهد یک دوگانگی محسوس در رفتار دولت ترکیه هستیم . علیرغم نقش پررنگ مردم ترکیه در حمایت از فلسطین که از بزرگترین حامیان مردم مظلوم به شمار میرود اما دولت این کشور از یک سو هم خود را هم صدا با مردم خود در پشتیبانی از فلسطین می‌داند اما از سوی دیگر به بهانه منافع ملی اش، هم‌پیمان دیرین این رژیم است و حتی از صادرات سبزیجات به این رژیم دست نمی کشد! علاوه بر این، مهم ترین کریدور انتقال انرژی به رژیم صهیونیستی یعنی کریدور باکو_تفلیس_جیهان، تحت نفوذ و مدیریت اختیار دولت ترکیه است و ۶۰ درصد از مجموع صادرات نفت به اسرائیل از این مسیر می‌گذرد. در این صحنه کشاکش شرافت و رذالت، دولت ترکیه و آقای اردوغان علیرغم لفاظی ها و شعار های مبارزه با رژیم جعلی، با تداوم روابط اقتصادی خود عملا ترکیه را به یکی از تامین کنندگان راهبردی منافع صهیونیست ها تبدیل کرده است. به طوری که از سال ۲۰۰۳ و روی کار آمدن اردوغان صادرات ترکیه به اسرائیل ۷برابر شده است! مهم تر از این، ترکیه به عنوان واسط تبادلات نفتی و ارزاقی سایر کشور ها به اسراییل نقشی راهبردی در تامین اقتصادی اشغال گران بازی میکند. و با وجود تداوم همه این تبادلات حتی بعد از طوفان الاقصی، دولت ترکیه همچنان خود را در موضع پاسخگویی نسبت به ملت مسلمان ترکیه و مردم جهان نمی ببیند و تنها به فکر تامین منافع خود است! تاریخ از یاد نخواهد برد که اردوغان و حامیانش یک روز تجمع صدها هزار نفری در محکومیت اسرائیل برگزار کردند و فردای همان روز با پیمان های نفتی و ارزاقی خود، خون در رگ های جنازه نیمه جان اسرائیل تزریق کردند. از یاد نخواهد برد که همکاری های ترانزیتی مصر و اسراییل، هزاران کامیون کمک های ارسالی به اهالی غزه را پشت رفح نگه داشت. از یاد نخواهد برد زمانی را که عربستان و امارات مشغول برگزاری فستیوال های چند میلیون دلاریشان بودند و کودکان غزه کنار پیکر های به خون غلطیده ی خواهران و برادرانشان می‌گریستند. از یاد نخواهد برد که این مدعیان دروغین اسلام، هم پیاله صهیونیست هایی شدند که به نص صریح قران بزرگترین دشمن مسلمانان بودند. و اینان مخاطب کلام آن مرد شریف جهان اسلام؛ ابوعبیده اند که گفت:《 ای عبادت کنندگان حرمین شریفین! اگر ما را ببینید خواهید دانست که عبادت شما در قیاس با کار ما بازی ست. اگر بعضی ها صورتشان در نماز آغشته به اشک است، ما گردنمان در میدان جنگ آغشته به خون است.》 در شرایط اضطراری کنونی غزه، که دسترسی به نان و آب هم بر این مردم مقدور نیست، این وظیفه ملل مسلمان و انسان های ازاده است که از خواهران و برادران خود در این سرزمین دفاع کنند و پشتیبان مردم مظلوم باشند. در این مدت تقریبا ۴ ماهه که فلسطین درگیر جنگ نابرابر غیر انسانی بوده اند، هیچ تلاشی برای پایان یافتن این جنگ ظالمانه ثمربخش نبوده. قطع نامه های بی فایده شورای امنیت با وقاحت تمام وتو شده و پیام های محکومیت سران کشور ها ضمانت اجرایی نداشته است. تنها بارقه امید، موج عظیم تظاهرات مردمی در جهان و تحریم کالاهای اسرائیلی بود که ضربه قابل توجهی به اقتصاد اسرائیل وارد کرد، اما همچنان مسیری طولانی تا خشکاندن این لجنزار پیش روست. بمباران غزه متوقف نخواهد شد، مگر با به خطر افتادن منافع رژیم صهیونیستی و تحریم اقتصادی آن بدست جنبش های هدفمند مردمی. سکوت و بی طرفی ملت مسلمان در این تنگه تاریخی که سنجه انسانیت و شرافت است، ثمری جز خفت و خواری برای اهل اسلام نخواهد داشت و تا ابد در حافظه مردمان خواهد ماند که جماعتی از زن و مرد و پیر و جوان و کودک، در مقابل دیدگان امت اسلام بی گناه کشته شدند و این قوم صدایی بر نیاورد...