اي به خاک آرميده ي افلاکي! شهادتت ، به «حق» شهادت مي دهد و «رفتن»ت ، «رفته» ها را به يادها مي آورد، و خفتنت در خاک تيره ، خفتگان تيره روز را بيدار مي کند. مزار پنهانت، پنهان ها را آشکار مي کند. گريه هايت از خنده هاي ناحق پرده بر مي دارد . زخم هاي سينه و بازوي ورم کرده ات ، جراحت عميق و التيام ناپذير عشق است . سلام بر آن جان خدايي ات ، که فراق پيامبر را بيش از دو ماه ، تاب نياورد. درود بر آن دل آسماني ات، که زمينيان را به سوز ابدي و داغ جاويد مبتلا کرد .