تقدیمی‌های‌خود‌واقعیم
هدایت شده از
خودواقعیم!
ما "تظاهر" را خوب بلدیم وانمود می کنیم ؛ به کسی نیازی نداریم که حالمان با خودمان خوب است که عینِ خیالمان هم نیست! اما جایی میانه ی راه؛ در نهایتِ غرور و ایستادگیِ مان، فرو می ریزیم از دردِ ؛ هیچ کسی را نداشتن ، از دردِ ؛ دل را به کسی نبستن ، از دردِ "در میانِ جمع ، تنها بودن"! همه ی آدم ها نیاز دارند یکی را داشته باشند که در نهایتِ تنهایی و خستگی دلشان به دوست داشتنش گرم باشد آدم ، بدونِ عشق و محبت زود، پیر می شود. یک نفر باید باشد! یک نفر ؛ که عاشقش باشی، یک نفر ؛ که عاشقت باشد..