📝یادداشت 🎞📽 #خروج #قسمت_دوم 📌بال یا وبال روایت فیلم از آنجایی شروع می‌شود که هلی‌کوپتری ناخوانده [که بعدا معلوم می‌‌شود مَرکب رئیس جمهور است] به دلیل نقص فنی در یک مزرعه پنبه فرود می‌آید (فرودی که شروع تمام اتفاقات بد روایت است) وقتی صاحب مزرعه به این فرود اعتراض می‌کند، با جمله تحکم آمیز تیم حفاظت مواجه می‌شود که رئیس جمهور رئیس همه است (کنایه از اینکه تو باید همه زندگی‌ات را فدای سر رئیس جمهور کنی) اتفاقی که حامل پیامی دردناک برای مخاطب است. فیلمساز با این صحنه نشان می‌دهد که رئیس جمهور، جای آنکه بال باشد برای آرامش مردمش، وبال گردن پیرمرد صاحب مزرعه (رحمت) است. اعتراضی که در روند فیلم رفته رفته پخته شده و به اثبات می‌رسد. دقایقی بعد، مزرعه رحمت، میزبان میهمان ناخوانده‌ای دیگری (از جنس میهمان اول) می‌شود که اینبار آثار به مراتب زیان‌بار تری نسبت به میهمانی اول دارد. آب شوری به اشتباه یا عمد به جای بیابان به سمت زمین‌های کشاورزی سرازیر شده و مثل آتش بهشت سفید مزرعه پنبه را می‌سوزاند. رحمت وقتی متوجه شوری آب می‌شود با فریاد به محصولات مزرعه‌اش (که انگار فرزندانش باشند) می‌گوید: نخورید این آب شوره، میمیرید. دیالوگی که انگار حرف فیلمساز با مردم است. مردمی که با پیامدهای سوء مدیریت کشور دست و پنجه نرم می‌کنند شاید هدف فیلمساز از جا دادن این دیالوگ در درام فیلم، این بوده است که به مردم بگوید: گردن نهادن به سیاست های غلط مساوی است با مرگ. ✍ حسین رحیمی 📚ادامه دارد... ✒️ @mywritings_128