✳️این روزها، در دعای پس از هر فریضه میخوانیم:
{ اللَّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَ أَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.}
❓❓اما سوال اینجاست که فقر و نیازمندی ما، به چه میزان است؟
خداوند مهربان در آیه پانزدهم سوره فاطر میفرماید:
{ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيد.}
لفظ "الله" جامعِ تمامیِ صفات و اسماء باریتعالی است.👈 و این یعنی همان اندازه که خدا بزرگ و قدرتمند و بینیاز است ما انسانها فقیر و نیازمندیم.
بنابراین؛ وقتی از خدا بینیازی را طلب میکنیم، درواقع خودِ او را طلب کردهایم.💗
و خدا نیز راه برآوردن این نیاز را از خیلی قبلتر به انسان آموخته است.
آنجا که میفرماید:
عبدی أطِعنی حتی أجعلُک مَثَلی ، أنا حیُُّ لا اَموت اَجعلُک حیّاََ لا تَموت، أنا غنیُُّ لا أفتَقِر أجعَلُک غنیّاََ لا تَفتَقِر، أنا مَهمَا أشاءُ یَکون أجعلُک مهما تشاء تَکون»
بنده من! از من اطاعت کن تا تو را مانند خود سازم.❣
من زنده هستم و هرگز نمىمیرم تو را هم مانند خود جاویدان خواهم کرد. من غنى هستم و هرگز فقیر نمى شوم تو را نیز بینیاز میکنم. من هر چه را اراده کنم مىشود، کاری میکنم که تو نیز هرچه را اراده کردی به وقوع بپیوندد». [جواهر السنیه، حرعاملی، ص ۳۶۱]