خودنویس
. استادی داشتیم که می‌گفت:《همیشه قبل از هر نعمتی ظرفیتش را از بخواهید؛ زیرا اگر ظرفیت استفاده از را نداشته باشید آن را هدر خواهید داد.》 انگار که تیزی را در کف مستی گذاشته باشند. البته خدا خودش نیز اینگونه نعمت دادن را از بر است . مثلا آنجا که هیچ نوزادی هنگام ندارد؛ یا همه نوزادها ابتدا دنیا را تار می‌بینند و بعد از مدتی به تدریج بینایی‌شان کامل می‌شود. و این یعنی خدا می‌داند که همیشه امکان باید مطابق ظرفیت باشد! من البته فکر میکنم اینطور نیست که همواره ظرفیت استفاده از نعمت باید قبل از نعمت به حساب انسان ایجاد شود؛ نه خیلی از اوقات نعمت مانند گنده‌ای است که بی زحمت به دست ما رسیده و کافی است برای حیف و میل نکردنش کمی تلاش کنیم، مشورت بگیریم، مطالعه کنیم آن‌وقت است که ظرفیتش ایجاد خواهد شد. می‌خواهم بگویم از نعمت‌هایی که در اختیار داریم سرسری نگذریم، برای بهترین استفاده تلاش کنیم که وقتی آن نعمت‌ها انقضایشان فرا رسید پشیمان نباشیم. یادمان نرود که خیلی فرصت نداریم برای دیدن زیبایی‌های دنیا؛ برای بوئیدن ، برای زمین، برای شنیدن صدای آب، برای درک کردن و برای محبت کردن به یکدیگر. به قول خواجه شیراز: غنیمت دان و می خور در گلستان که گل تا هفته دیگر نباشد. ✒️ @mywritings_128
1 مشاهده