💠#تفسیر نور (محسن قرائتی)💫
وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «انعام آیه 108»
و به (معبود) كسانى كه غير خدا را مى‌خوانند ناسزا نگوييد كه آنان نيز از روى جهل و دشمنى به خداوند ناسزا مى‌گويند. ما اين گونه عمل هر امّتى را برايشان جلوه داديم. سپس بازگشت آنان به‌سوى پروردگارشان است، پس خداوند آنان را به آنچه مى‌كردند خبر مى‌دهد.
نکته ها
خداوند، انسان را چنان آفريده كه چه كارهاى خوب و چه كارهاى بد، كم‌كم در روح او تأثير مى‌گذارد و به آن عادت مى‌كند. از اين رو، زينت‌دادن كارها گاهى به خدا نسبت داده شده،
جلد 2 - صفحه 528
«زَيَّنَّا»، كه خالق اين تأثير است، و گاهى به شيطان نسبت داده شده كه از طريق وسوسه و وعده، زشت‌ها را زيبا جلوه مى‌دهد. «زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ» «1»
حضرت على عليه السلام در جنگ صفّين به سربازان خود توصيه مى‌كرد: «به پيروان معاويه دشنام و ناسزا نگويند، بلكه سيماى آنان را مطرح كنند كه بهتر از دشنام است». «2»
اميرالمؤمنين على عليه السلام فرمودند: «از مصاديقِ دشنام به خدا، دشنام به ولىّ خداست». «3»
حساب لعن و نفرين و برائت، از حساب دشنام و ناسزا جداست. لعن و برائت كه در آيات ديگر قرآن از سوى خداوند اعلام شده، در واقع بيانگر اظهار موضعِ ما در برابر ستمگران و مشركان است كه بيزارى خود را از راه آنان اعلام مى‌كنيم. «لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ» «4»، بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ ... «5»
پیام ها
1- احساسات خود را نسبت به مخالفان كنترل كنيم و از هرگونه بد دهنى و ناسزا بپرهيزيم. «لا تَسُبُّوا»
2- به بازتاب برخوردهاى خود توجّه كنيم. لا تَسُبُّوا ... فَيَسُبُّوا اللَّهَ
3- با فحش و ناسزا، نمى‌توان مردم را از مسير غلط باز داشت. «لا تَسُبُّوا»
4- ناسزاگويى، عامل بروز دشمنى و كينه و ناسزا شنيدن است. لا تَسُبُّوا ... فَيَسُبُّوا ... عَدْواً
5- دشنام، نشانه‌ى نداشتن يا منطق است، يا ادب و يا صبر. (مسلمان با پرهيز از ناسزا، بايد نشان دهد كه صبر و منطق و ادب دارد.) «لا تَسُبُّوا»
6- هر كارى كه سبب توهين به مقدّسات شود، حرام است. «فَيَسُبُّوا اللَّهَ»
7- استفاده از حربه‌ى دشنام وناسزا، در نهى از منكر و تبليغات ومناظرات ممنوع
«1». انعام، 43.
«2». نهج‌البلاغه، كلام 206.
«3». تفسير الميزان.
«4». هود، 18.
«5». توبه، 1.
جلد 2 - صفحه 529
است. «لا تَسُبُّوا»
8- كارى كه سبب كشيده‌شدن ديگران به گناه وحرام مى‌شود، حرام است. «1» لا تَسُبُّوا ... فَيَسُبُّوا
9- گاهى انسان ناخودآگاه در گناه ديگران شريك مى‌شود، آنجا كه مقدّمات گناه ديگران را فراهم كند. «فَيَسُبُّوا اللَّهَ»
10- از سنّت‌هاى الهى، زيبا جلوه كردن اعمال امّت‌ها در نظر آنان است. «زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ» (هر امّتى اعمال خود را هرچند ناحقّ باشد، زيبا مى‌پندارد)
11- جلوه‌نمايى و زيباديدن، نشانه‌ى حقانيّت نيست. «زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ»
12- آگاه كردن مردم از كرده‌هاى خويش در قيامت، از شئون ربوبيّت الهى است. إِلى رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ ...
«1». تفسير مجمع‌البيان.
@n20011🌷💧