در قرآن کریم، به غیر از سورۀ توبه که تجلی قهر الهی در رابطه با کسانی است که نخواستند در مسیر هدایت قرار بگیرند، همۀ سوره‌ها اگرچه حامل آیه‌های عذاب نیز باشند، با جلوۀ رحمانیت و رحیمیت الهی شروع می‌شوند: "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ". چراکه خداوند با رحمانیت خود تمام اسماء الهی را در ما به ودیعه گذاشته است؛ تا ما با اختیار خود، این اسماء و استعدادها را به ظهور برسانیم و در مسیر رحیمیت الهی قرار بگیریم.
اگر در میدان‌های گوناگون زندگی، بذرهای اسماء را درست پرورش ندهیم و عفو و غضب و سخاوت و... را در جای خود ظهور ندهیم، با سوء انتخاب، خود را از رحمت واسعۀ الهی محروم کرده‌ایم و در معرض عذاب قرار داده‌ایم. عذابی که نه خداوند ایجاد کرده است و نه در حیطۀ رحمانیت او قرار می‌گیرد؛ بلکه حاصل حسرتی است که از قرار نگرفتن در مسیر رحمت حق ایجاد شده است.
@nabkotah110 کانال نکته های ناب